بیان سیکلواکسیژناز-2 در ضایعات ملانوسیتیک پوست به روش ایمونوهیستوشیمیایی

زمینه: سیکلواکسیژناز-2 (cox-2) در پاتوژنز تومورهای مختلف و احتمالا در تومورهای بدخیم پوست از جمله ملانوم بدخیم نقش دارد؛ با این حال اطلاعات موجود در مورد بیان cox-2 در موارد ضایعات خوش خیم کامل نمی باشد. در مطالعه حاضر به مقایسه میزان بیان cox-2 در ضایعات ملانوم بدخیم و ضایعات ملانوسیتیک خوش خیم می پردازیم. روش کار: در این مطالعه تحلیلی، تعداد 42 نمونه ملانوم بدخیم از هر 4 ساب تایپ و 38 ضایعه ملانوسیتیک خوش خیم شامل خال دیسپلاستیک، spitz nevus و خال غیر آتیپیک از نظر میزان بیان cox-2 با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی و شدت رنگ پذیری سلول ها (به صورت کمی و کیفی) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ‌ها: گروه ملانوم بدخیم نسبت به گروه ضایعات ملانوسیتیک خوش خیم بطور بارزی میزان درصد رنگ پذیری بالاتر (001/0>p )، میزان رنگ پذیری شدیدتر (001/0>p ) و مجموع امتیاز رنگ پذیری بالاتری داشتند (001/0>p ). بین ساب تایپ های ملانوم بدخیم از نظر شدت رنگ پذیری cox-2، هر چهار ساب تایپ عمدتا دارای درصد رنگ پذیری بالای 60% بودند. همچنین از نظر کیفی، شدیدترین رنگ پذیری در گروه ملانوم بدخیم acral lentiginous (alm) بود و گروه ملانوم بدخیم لنتیگو (lmm) و ملانوم ندولر ((nm رنگ پذیری متوسط داشت. با افزایش عمق درگیری، درصد رنگ پذیری cox-2 افزایش می یافت. شدت رنگ پذیری سلول نیز در تومورهای با ضخامت 4-2 میلی متر بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشانگر کارآیی cox-2 در شناسایی موارد ملانوم بدخیم نسبت به ضایعات خوش خیم ملانوسیتیک است. بیان بالاتر cox-2 هم، مرتبط با عمیق تر بودن تهاجم می باشد. گرچه cox-2 به تنهایی نمی تواند برای افتراق ملانوم بکار رود اما در ترکیب با سایر روشها و در تعیین پیش آگهی و استفاده از درمان های هدفدار می تواند مفید واقع شود.