تاثیر گیاه آویشن در مقایسه با آمفوتریسین b بر آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط invitro

زمینه: لیشمانیازیس ها مجموعه ای از بیماری های انگلی را شامل می شوند که به صورت طیف وسیعی از علایم بالینی شامل لیشمانیازیس پوستی، پوستی- مخاطی و احشایی رخ می دهند. اخیرا پیشرفتهای زیادی در زمینه استفاده از داروهای گیاهی جهت درمان لیشمانیازیس حاصل شده است. هدف از این تحقیق، تاثیر اسانس چهار گونه گیاه آویشن در مقایسه با آمفوتریسین b بر آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط invitro می باشد. روش کار: لیشمانیا ماژور(leishmania major) سویه استاندارد به محیط کشت rpmi- 1640 حاوی 10 % سرم جنین گاوی (fcs) و آنتی بیوتیک منتقل و در دمای 25±2° c کشت داده شد. سپس در مرحله ثابت رشد تاثیر غلظت های مختلف اسانس های گیاهی در مقایسه با داروی کنترل آمفوتریسین b بر روی آماستیگوت های لیشمانیا ماژور با استفاده از روش رنگ سنجی mtt مورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری (optical density) بوسیله دستگاه elisa reader سنجیده شد و مقدار ic 50محاسبه گردید. به طور کلی میانگین جذب نوری در گروه های مورد بررسی اختلاف معنی داری (001/0>p ) نشان داد. در آزمون مقایسه میانگین دانکن اختلاف معنی داری بین غلظت های مورد آزمایش و گروه کنترل دیده شد. یافته ها: نتایج حاصل از جذب نوری و ic 50 نشان داد که اسانس های چهار گونه آویشن در مقایسه با داروی کنترل دارای تاثیر می باشد. بحث و نتیجه گیری: گیاه آویشن، برای درمان لیشمانیازیس پوستی موثر است. اثر بخشی این ترکیبات به تنهایی یا در ترکیب در برابر لیشمانیازیس جلدی انسان به عنوان یک کارآزمایی بالینی تصادفی ارزیابی شده است.