نتایج کشت و آنتی بیوگرام در عفونت های عمقی گردن

زمینه و اهداف: عفونت های عمقی گردن به صورت بالقوه شرایطی تهدید کننده برای حیات محسوب می شوند که می توانند با وجود استفاده وسیع از انواع آنتی بیوتیک ها همچنان روی دهند. اقدامات تشخیصی و درمانی زودرس برای رویکرد به این عفونت ها بسیار ضروری است. به علت شیوع این عفونت ها و نیز دشواری های موجود در تشخیص و درمان بر آن شدیم تا به بررسی نتایج کشت و آنتی بیوگرام در این بیماران بپردازیم تا علاوه بر بررسی این موارد میزان حساسیت و مقاومت ارگانیسم های موجود به آنتی بیوتیک های به کار رفته را تعیین کرده و آنتی بیوتیک مناسب را نیز انتخاب کنیم. مواد و روش ها: در 100 بیمار بستری شده با تشخیص عفونت فضاهای عمقی گردنی در بازه مرداد 1387 تا آذر 1391، ترشحات چرکی آسپیره شد و جهت رنگ آمیزی گرم و کشت و آنتی بیوگرام به آزمایشگاه میکروب شناسی ارسال گردید. نوع باکتری های ایزوله شده و مقاومت و حساسیت باکتریایی تعیین شدند. یافته ها: در مطالعه ما تعداد 100 بیمار با تشخیص عفونت فضاهای عمقی گردنی مورد بررسی قرار گرفتند. در 71 % بیماران کشت منفی گزارش شد. در 29% کشت مثبت بود. . 9/68% موارد کوکسی گرم مثبت و 1/31% باسیل گرم منفی بودند. در 22 % موارد اتیولوژی فارنژیت، در 18% علل ادونتوژنیک، در 5% عفونت مجاری تنفسی فوقانی، در 2% عفونت پوستی و در 1% جسم خارجی اتیولوژی بیماری بودند. اتیولوژی بیماری در 51% ناشناخته بود. بیشترین حساسیت به ونکومایسین (100%)، ایمی پنم (100%)، اریترومایسین (80%) و لووفلوکساسین (80%) و کمترین حساسیت به جنتامایسین (50%) و پنی سیلین g (6/28%) دیده شد. نتیجه گیری: عفونت عمقی گردن یک بیماری تهدید کننده حیات می باشد و لازم است آنتی بیوتیک مناسب بعد از اخذ نمونه جهت کشت و آنتی بیوگرام شروع شود و بر اساس نتایج آنتی بیوگرام ادامه یابد. شروع آنتی بیوتیک قبل از گرفتن نمونه برای کشت سبب مخدوش شدن نتایج آنتی بیوگرام خواهد شد.