مقایسه نتایج کوتاه مدت جااندازی در بخش بدون بیهوشی با جااندازی در اتاق عمل زیر بیهوشی عمومی در نوزادان مبتلا به گاستروشزیا

زمینه و اهداف: گاستروشزیا یک نقص مادرزادی جدار قدامی شکم است که در سمت راست ناف ایجاد می شود و احشاء شکمی از این سوراخ خارج می شوند. روش روتین برای ریداکشن، جا اندازی تحت بیهوشی عمومی می باشد. اخیراً برای اجتناب از عوارض بیهوشی عمومی و انتوباسیون، ریداکشن در بخش توصیه شده است. مواد و روش­ها: در این مطالعه تمامی نوزادان مبتلا به گاستروشزیا که توسط مراکز درمانی دانشگاههای علوم پزشکی تبریز، شهید بهشتی، شیراز، مشهد و قزوین (طی هماهنگی که قبلا با این مراکز انجام شده است) در فاصله خرداد ماه 1389 تا خرداد ماه 1391 پذیرش شده اند و والدین آنها رضایت نامه کتبی امضا نموده اند، وارد مطالعه شدند. شرایط خروج از مطالعه نیز شامل نوزادان مبتلا به پریتونیت و آنومالیهای ماژور و آترزی روده بود. سپس این نوزادان تحت ریداکشن در بخش یا تحت بیهوشی قرار گرفتند. یافته­ها: تعداد 18 نوزاد مبتلا به گاستروشزیا وارد مطالعه شدند که از این تعداد 8 مورد تحت ریداکشن در بخش و 10 مورد تحت ریداکشن بیهوشی قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که طول مدت بستری در بیمارستان، نیاز به ونتیلاتور و طول مدت آن، طول مدت دریافت tpn، زمان شروع تغذیه کامل روده ای، نیاز به پروسیجر جراحی بعدی و طول مدت بستری در nicu در بیمارانی که تحت ریداکشن زیر بیهوشی قرار گرفتند بیشتر است هر چند از نظر آماری معنی دار نمی باشد. ولی نیاز به بیهوشی عمومی به طور معنی داری در بیمارانی که تحت بیهوشی ریداکشن برای آنها انجام شده بود، بیشتر از گروه ریداکشن در بخش بود. نتیجه­گیری: نتایج ریداکشن گاستروشزیا در بخش تا حدودی نسبت به ریداکشن تحت بیهوشی بهتر می باشد و به نظر می رسد روش ایمن و موثری جهت ریداکشن در نوزادان مبتلا به این آنومالی می باشد.