تاثیر زمانبندی های مختلف تمرین پلایومتریک بر سازگاری های الکتروفیزیولوژیک عضلات پای مردان ورزشکار

زمینه و اهداف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر زمانبندی های مختلف تمرین پلایومتریک بر سازگاری الکتروفیزیولوژیک عضلات پای مردان ورزشکار بود. مواد و روش ها: 36 مرد ورزشکار به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. پیش آزمون شامل اندازه گیری متغیر های آنتروپومتریک و ثبت فعالیت الکتریکی عضلات پا بود. سپس، آزمودنی ها به چهار گروه شامل موجی روزانه، موجی هفتگی و سنتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. بعد از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین پس آزمون انجام شد. تغییرات بین گروهی با روش آماری ancova و آزمون تعقیبی lsd و تغییرات درون گروهی با آزمون t زوجی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته های مطالعه حاضر افزایش معنی دار فعالیت عصبی-عضلانی عضلات همسترینگ، عضلات دوقلو و عضله سرینی بزرگ در فاز پرش و عضلات چهار سران و همسترینگ در فاز فرود را با هر سه تمرین پلایومتریک با زمانبندی سنتی، موجی روزانه و موجی هفتگی نشان داد (05/0>p). همچنین، نسبت فعال سازی مشترک عضلات چهارسران به همسترینگ، چهارسران به دوقلو و چهارسران به سرینی کاهش معنی داری با هر سه زمانبندی تمرین پلایومتریک داشت (05/0>p). بین سه مدل زمانبندی تمرین تفاوت معنی داری در نسبت فعال سازی وجود نداشت (05/0