اختلالات اتوایمیون تیرویید در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1:

زمینه و اهداف: بررسی های مقطعی، شروع اختلالات عملکرد تیرویید را در افراد مبتلا به دیابت نوع1، بین %18-4 گزارش کرده اند. اکثر مطالعات انجام شده، بررسی های مقطعی بوده و مطالعات طولی بسیار اندک است. از آنجا که عدم تشخیص به موقع و اصلاح مناسب اختلال عملکرد تیرویید در مبتلایان به دیابت نوع1، می تواند تاثیرات منفی متعددی بدنبال داشته باشد، لذا غربالگری بیماران برای اختلالات عملکرد تیرویید، هم در موقع تشخیص دیابت و هم بصورت برنامه ریزی شده هر چند مدت یکبار در جریان پیگیری بیماران ضروری است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی وضعیت عملکرد تیرویید، پروالانس و انسیدانس اختلالات اتوایمیون تیرویید و سیر طبیعی(natural history) اختلالات تیرویید ایجاد شده در پیگیری بلند مدت جمعیت بزرگی از بیماران مبتلا به دیابت تیپ1 بود.مواد و روش ها: 386 بیمار با دیابت تیپ1 که قبل از ابتلا به دیابت بیماری شناخته شده تیرویید نداشتند، از 1 تا 17 سال (میانگین 4±8/9) بطور منظم تحت پیگیری قرار گرفتند. تمامی بیماران هر 12-6 ماه از نظر تیرویید معاینه و غلظت سرمی tsh در اولین مراجعه و tsh و تیتر anti tpo در فواصل منظم هر 2-1 سال تا پایان مطالعه اندازه گیری شد. در پایان مدت پیگیری، اطلاعات لازم از پرونده بیماران استخراج و با نرم افزار آماری spss ویرایش 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از بین 386 بیمار مبتلا به دیابت نوع1 (159 مذکر و 227 مونث) با میانگین سنی 7/7±6/15سال، 63 نفر (%3/16) در طول مدت پیگیری دچار اختلال عملکرد تیرویید شدند. 29 بیمار (%5/7) کم کاری بالینی، 24 مورد (%2/6) کم کاری تحت بالینی، 9 نفر (%3/2) پرکاری تیرویید و 2 نفر تیروییدیت بعد از زایمان به هم زدند. از بین افراد با اختلال عملکرد تیرویید، 54 نفر (%7/85) مونث و 9 نفر (%3/14) مذکر بودند (001/0 > p). در این بررسی طولی در 115 مورد (%30) از بیماران تیتر آنتی بادی تیروپراکسیداز مثبت بود. از بین 115 بیمار دارای آنتی بادی تیروپراکسیداز مثبت، 57 مورد (%4/50) در طی پیگیری دچار اختلال عملکرد تیرویید بودند. در نمودار کاپلان مایر، %50 قبل از 10 سال از زمان شروع دیابت و %50 افراد بعد از 10 سال دچار مشکل تیرویید شدند. بررسی به تفکیک جنسیت نشان داد که بیماران مذکر، در صورت ابتلا به اختلال اتوایمیون تیرویید، بیماری را در فاصله زمانی کوتاهتری(4 سال بعد از شروع دیابت)، نسبت به زنان ( بعد از 11 سال) بروز دادند (002/0=p). اختلال عملکرد تیرویید با متغیرهایی همچون جنس، طول مدت پیگیری، طول مدت دیابت، سابقه فامیلی بیماری های اتوایمیون تیرویید و سابقه شخصی ابتلا به سایر اختلالات اتوایمیون در ارتباط بود.نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که اختلالات اتوایمیون تیرویید در بیماران مبتلا به دیابت نوع1، از بروز بالایی برخوردار است. تعداد بیشتری از این افراد در جریان پیگیری بلند مدت دچار اختلالات تیرویید می شوند. غربالگری سالانه بیماران با دیابت نوع 1 برای بیماریهای اتوایمیون تیرویید توصیه می شود.