توزیع فنوتیپ های پاراکسوناز سرم به روش دو سوبسترایی وتغییرات پروفایل لیپیدی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر

زمینه و اهداف: پاراکسوناز سرم یک استراز وابسته به لیپوپروتیین پرچگال است که می‌تواند از تشکیل لیپوپروتیین کم چگال اکسید شده جلوگیری کند. فعالیت پاراکسوناز سرم در بیماری های قلبی-عروقی کاهش می‌یابد. در مطالعه حاضر، توزیع فنوتیپ های پاراکسوناز سرم در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر تعیین گردید. همچنین، به علت محدود بودن مطالعات انجام گرفته در مورد ارتباط بین فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی پاراکسوناز1 سرم با میزان گرفتگی عروق کرونر، این ارتباط نیز مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: 61 بیمار با گرفتگی عروقی کمتر از 50 درصد و 63 بیمار با گرفتگی عروقی بیشتر از 70 درصد در این مطالعه وارد شدند. فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی به ترتیب با سوبسترای پاراکسون و فنیل استات اندازه‌گیری گردیدند. فنوتیپ‌های پلی‌مورفیسم q/r192 آنزیم با روش دو سوبسترایی تعیین گردید.یافته ها: در بیماران با گرفتگی عروق کرونری کمتر از 50 درصد، به ترتیب 41، 46 و 13 دزصد از بیماران به فنوتیپ های q، qr و r تعلق داشتند. فنوتیپ های q، qr و r در بیماران با گرفتگی عروقی بیشتر از 70 درصد، به ترتیب 48، 41 و 11 درصد بودند. در بیماران با گرفتگی عروقی کمتر از 50 درصد فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی نسبت به بیماران با گرفتگی عروقی بیشتر از 70 درصد به طور معنی داری بالاتر بود ( به ترتیب برابر با 02/0 = p و 04/0 = p). همچنین میزان لیپوپروتیین با چگالی بالا در بیماران با گرفتگی عروقی کمتر از 50 درصد در مقایسه با بیماران با گرفتگی عروقی بیشتر از 70 درصد افزایش معنی داری داشت (025/0=p). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، توزیع فنوتیپ های پاراکسوناز1 سرم در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی-عروقی با میزان گرفتگی عروقی متفاوت مشخص گردید. همچنین، با توجه به کاهش معنی دار فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی پاراکسوناز1 سرم و میزان لیپوپروتیین با چگالی بالا با افزایش میزان گرفتگی عروقی، این مطالعه می‌ تواند به عنوان شاهدی مطرح شود در راستای نقش مهم این آنزیم در آترواسکلروز.