مقایسه میزان تراکم استخوان در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی با گروه کنترل

زمینه و اهداف: بیماری‌های متابولیک استخوان یک عارضه شایع در بیماری کبدی طول کشیده می باشد که باعث استیوپنیک و استیوپروتیک شدن استخوانها می‌شود و این مساله خود بر روی موربیدیتی و کیفیت زندگی این بیماران اثر می گذارد.شکستگیها همچنین با افزایش مرگ و میر این بیماران مرتبط میباشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان تراکم استخوان در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی با افراد سالم می‌باشد.روش بررسی: 30 بیمار مبتلا به بیماری مزمن کبدی و 27 فرد غیر مبتلا به صورت غیر احتمالی آسان یا نمونه‌ها در دسترس وارد مطالعه شدند. بیماران مزمن کبدی شامل سیروز (ناشی از انواع هپاتیت)، هپاتیت اتوایمیون، سیروز صفراوی اولیه و کلانژیت اسکلروزان اولیه بود. بیماران سیروتیک بر اساس شدت بیماری و سیستم تقسیم بندی child به گروه های child-a و child-b و child-c تقسیم شدند .افراد گروه کنترل نه تنها بیماری کبدی نداشتند بلکه کلیه عوامل دیگری که منجر به تغییر تراکم استخوان می‌شود‌، در مورد ایشان حذف شده بود. تراکم معدنی استخوان توسط روش dexa در دو ناحیه ستون مهره‌های کمری و گردن استخوان ران اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین توده استخوانی (z.score) در بیماران مزمن کبدی پایین‌تر و فراوانی استیوپروز در بیماران مزمن کبدی بالاتر از گروه شاهد بود(05/ 0p > .) همچنین z.score از child-a بهchild-c که شدت سیروز زیادتر می شود، کاهش پیدا می کرد(05/ 0p > .). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ثابت کرد که بیماری مزمن کبدی می تواند باعث کاهش میزان تراکم استخوان و افزایش شیوع استیوپروز در بیماران این منطقه شود و این ریسک با افزایش شدت سیروز بالاتر می‌رود (بدون اختلاف معنی‌دار) و ارزیابی فردی بیماران با توجه به سن و جنس و درجه بندی سیروز بیمار و داشتن فاکتورهای خطر جهت انجام تراکم سنجی استخوان به جای توصیه کلی این تست به همه بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی، مناسب‌ می‌باشد.