طراحی و اجرای یک برنامه پیشگیری از خودکشی مبتنی بر جامعه در نظام مراقبت های بهداشتی

زمینه. مطابق نیازسنجی سلامت مرکز بهداشت شهرستان ملکان، خودکشی یک مشکل اولویت دار شناسایی شد. یک برنامه مبتنی بر جامعه برای پیشگیری از خودکشی در نظام مراقبت های بهداشتی اولیه طی سال های 94 الی 97 طراحی و اجرا شد. روش کار. این مطالعه (تحقیق در نظام سلامت) با هدف تشریح مراحل توسعه این برنامه و ارزیابی اثربخشی و پیامدهای آن در کاهش میزان خودکشی و اقدام به خودکشی در هفت مرحله شامل 1) جستجو و گردآوری بالاترین سطح از شواهد در پیشگیری از خودکشی، 2) نظر خبرگان، 3) بهبود پوشش ثبت خودکشی، 4) انجام تحقیقات برای شناسایی عوامل خطر منطقه ای خودکشی، 5) پیگیری و مدیریت افراد اقدام کننده به خودکشی، 6) آموزش ارایه­دهندگان خدمات سلامت و 7) اجرای همایش های آموزشی و ارتقا آگاهی در نقاط پرخطر انجام شد. هدف نهایی مطالعه کاهش میزان خودکشی و اقدام به خودکشی به ترتیب 20 و 15 درصد تا پایان مطالعه بود. برای آنالیز داده­ها از رگرسیون لجستیک جهت برآورد نسبت شانس خام و تعدیل شده با فاصله اطمینان 95 درصد استفاده شد. یافته ها. در مجموع 821 اقدام به خودکشی و 32 خودکشی شناسایی شد. حدود 70 درصد خودکشی ها مرد بودند ولی اقدام به خودکشی در زنان شیوع بیشتری داشت (64 درصد). اکثر خودکشی­ها در بهار با 18 مورد (56/25 درصد) اتفاق افتاد در حالی که تابستان شایع ترین فصل برای اقدام به خودکشی با 288 مورد (35/28 درصد) گزارش شد. تقریبا 62 درصد خودکشی­ها از روش حلقه آویز استفاده کرده بودند و روش حلق آویز خطر مرگ ناشی از خودکشی را به طور معنی داری افزایش داد. میزان بروز خودکشی و اقدام به خودکشی به ترتیب از 11/22 و 203 در 100 هزار نفر در سال 94 به 2/63 و 157 در سال 97 کاهش یافت. به همین ترتیب، نسبت اقدام به خودکشی های مجدد از 12 درصد در سال 94 به 6/7 درصد در سال 97 کاهش یافت. نتیجه گیری. در پایان مطالعه، خودکشی، اقدام به خودکشی، و اقدام مجدد به ترتیب 75 ، 22 و 42 درصد کاهش یافتند. پیامدهای عملی. چارچوب عملی به دست آمده از این مطالعه می تواند به عنوان پایه ای برای طراحی و توسعه برنامه های پیشگیری از خودکشی و تحقیقات آتی در جمعیت ایرانی استفاده شود. همچنین یافته های این مطالعه، مدل های مبتنی بر مداخله تک - عاملی در کاهش خودکشی را به چالش می کشد و لزوم در نظر گرفتن طیف گسترده ای از عوامل زمینه ای و اجتماعی - اقتصادی و فرهنگی را هنگام طراحی برنامه های پیشگیری از خودکشی برجسته می کند.

development and implementation of a communitybased suicide prevention program in primary care

background. suicide is recognized as a public health issue in malekan county through a health community assessment. a communitybased suicide prevention program was conducted during 2014-2017. methods. this health system research was conducted in seven steps, including conducting systematic reviews, gathering expert opinions, improving the coverage of suicide attempt records, conducting research to identify regional risk factors, conducting follow ups and managing the individuals attempting suicide, training health gatekeepers, and launching public awareness campaigns. our goal was to lower the rates of suicide, and suicide attempt by 15% and 20%, respectively. multiple logistic regression was calculated to estimate the adjusted odds ratios and the 95% confidence intervals. result. 821 suicide attempts and 32 suicides had been recorded in the county. 70% of the suicides had been committed by men while the majority of attempters were females (64%). most of the suicides (18cases56.25%) had occurred in the spring while the majority of suicide attempts (288cases35.8%) had been recorded in the summer. the common methods (62%) suiciders used were hanging and poisoning, which increased death risk significantly (or: 8.5, 95% ci: 2.9–76.99). the incidence rates of suicide and suicide attempts reduced from 11.22, and 203 per 100,000 in 2013 to 2.63, and 157 in 2017, respectively. suicide reattempts also diminished from 12% in 2013 to 6.7% in 2017. conclusion. suicide, sa, and reattempt were lowered by 75%, 22%, and 42%, respectively. practical implications. the practical framework that emerged out of the present study can be used for generating future suicide prevention strategies. furthermore, our study highlights the need to consider a wide range of contextual factors when developing suicide prevention programs.