بررسی میزان رضایت شغلی و ناامیدی در دستیاران دانشگاه علوم پزشکی تبریز

رضایت شغلی کارکنان یکی از مسایل مهم هر سازمانی تلقی می شود. رضایت شغلی، نوع نگرش عمومی و کلی فرد نسبت به شغل خویش است. رضایت شغلی دستیاران پزشکی بیمارستان ها باعث ارتقا خدمات درمانی و بهبود رضایت بیماران از این خدمات می شود. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت شغلی و ناامیدی دستیاران پزشکی تبریز انجام شد. در این مطالعه توصیفی تحلیلی (مقطعی)، دستیاران پزشکی مراکز آموزشی درمانی تبریز با استفاده از پرسشنامه های رضایت شغلی jdi و ناامیدی بک بررسی شدند. داده ها با روش های تحلیل واریانس، رگرسیون و تحلیل عاملی در سطح 0/05>p تجزیه و تحلیل شدند. مطالعه نشان داد که با افزایش رضایت شغلی، میزان ناامیدی کاهش می یابد (0/001>p). بین میزان ناامیدی و وضعیت بومی (0/017=p) و بین رضایت شغلی و میزان ناامیدی با وضعیت تاهل دستیاران ارتباط معنی دار وجود داشت (0/001=p و 0/043=p).

Evaluation of job satisfaction and hopelessness in medical assistants of Tabriz University of Medical Sciences

Employee job satisfaction is one of the most important issues in any organization. Job satisfaction is described as general attitude of a person towards his job. Job satisfaction of medical assistants increases and promotes the quality of medical services and improves patients' satisfaction with medical services. The aim of this study was to determine the level of job satisfaction and hopelessness of medical assistants in educational centers of Tabriz. In this descriptiveanalytical study, medical assistants of Tabriz University of Medical Sciences were selected and assessed using the Job Descriptive Index (JDI) for Job Satisfaction and Beck Hopelessness Scale. Hopelessness decreases with increasing job satisfaction (P<0.001). There was a significant relationship between hopelessness and domesticity (P=0.017) and between job satisfaction and the level of hopelessness with the marital status of assistants (P<0.001) and (P=0.043).