تهیه و ارزیابی فیزیکوشیمیایی نانوداربست های هیدروکسی آپاتیت ژلاتین حاوی وانیل

زمینه. داربستها یکی از اجزای کلیدی مهندسی بافت هستند که در فرآیند رشد سلولی نقش مهمی را ایفا می کنند. هدف مطالعه حاضر تهیه داربست های نانو هیدروکسی آپاتیت ژلاتین حاوی وانیل می باشد. روش کار. در این مطالعه آزمایشگاهی، داربست ها به کمک روش ترسیب تهیه گردید. سپس وانیل به بر روی ساختارهای تهیه شده بارگیری گردید. جهت بررسی اندازه نانوذرات از دستگاه تفرق دینامیک نور (dynamic light scattering (dls)) و برای بررسی مورفولوژی داربست ها از میکروسکوپ الکترونی روبشی (scanning electron microscopy (sem)) استفاده شد. همچنین بار سطحی داربست (پتانسیل زتا) با کمک زتاسایزر ارزیابی گردید. برای ارزیابی میزان بارگیری وانیل از دستگاه اسپکتروفتومتر نور مرئیفرابنفش در طیف جذبی 372 نانومتر استفاده شد. یافته ها. نتایج ارزیابی نانوداربست نشان داد داربست مورد نظر به خوبی تهیه شده و دارای خواص فیزیکوشیمیایی مناسبی شامل اندازه ذره ای مناسب (110.23±0.42 نانومتر)، توزیع مناسب ذره ای، میزان بارگیری بالای دارو (65.03± 0.25 درصد) و پایداری سوسپانسیونی قابل قبول (پتانسیل زتا برابر با 36.42±0.80 نانومتر میلی ولت) می باشد. از روشهای آمار توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) جهت اعلام نتایج استفاده شد. نتیجه گیری. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، پیشنهاد می گردد چنین داربست هایی را می توان جهت استفاده های in vitro و in vivo این ساختار در مطالعات آینده در زمینه مهندسی بافت استفاده نمود. مطالعات بیشتری در جهت ارزیابی کارکرد این اسکفولدها نیاز است.

Preparation and physicochemical assessment of hydroxyapatitegelatin nanoscaffold containing vanilla

Background. Scaffolds are one of the key components of tissue engineering that play an important role in cell growth. The present study aimed to prepare hydroxyapatitegelatin nanoscaffolds containing vanilla. Methods. In this in vitro examination, the scaffolds were prepared using the precipitation method. Then, vanilla was loaded into the prepared structures. Dynamic light scattering (DLS) and scanning electron microscopy (SEM) were used to evaluate the size and morphology of the scaffold. The surface charge of the scaffold (zeta potential) was also assessed by employing a Zetasizer. The loading of vanilla was evaluated via ultravioletvisible spectrophotometry at 372 nm. Results. The results showed that the scaffold was well prepared and had good physicochemical properties, including appropriate particle size (110.23±0.42 nm), good particle distribution, high drug loading (65.03± 0.25%), and acceptable suspension stability (zeta potential equal to 36.42±0.80 mV). Descriptive statistics (mean ± SD) were used to report the results. Conclusion. Based on the obtained results of the current study, we suggest that the prepared scaffolds can be used for in vitro and in vivo applications in future studies for tissue engineering. More investigations are needed to test the usefulness of these scaffolds.