اپیدمیولوژی و تظاهرات بالینی و رادیولوژیک ترومای بلانت حنجره

زمینه: ترومای خارجی حنجره نادر است و شیوع آن در حدود 1 در 137000 بین بالغین می باشد. در جوامع در حال توسعه ترومای بلانت شایع تر از ترومای نافذ می باشد. ترومای بلانت می تواند به علت تصادفات وسایل نقلیه، آسیب های ورزشی و ناشی از دارآویختگی باشد. ترومای حنجره می تواند با طیفی از علایم و نشانه ها از ایست قلبی - ریوی تا تغییر مختصر در کیفیت صدا تظاهر پیدا کند. شایع ترین تظاهر بالینی ترومای حنجره خشونت صدا می باشد. گرچه ترومای بلانت حنجره شیوع کمی دارد ولی از یک طرف به دلیل سر و کار داشتن با راه هوایی فوقانی و ایجاد انسداد حاد راه هوایی فوقانی و از طرفی دیگر به دلیل ایجاد عوارضی از جمله تنگی‌های حنجره در صورت عدم درمان مناسب، از اهمیت زیادی برخوردار است. روش کار: در این مطالعه مقطعی - توصیفی 30 بیمار با ترومای بلانت حنجره وارد مطالعه شدند. نمونه مورد مطالعه شامل تمام بیماران با تشخیص ترومای حنجره که از فروردین 1386 لغایت اسفند 1395 در بخش گوش و حلق و بینی بستری شده بودند می باشد. داده ها با روش های آماری توصیفی و با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: تعداد 30 نفر بیمار شامل 27 (90%) نفر مرد و 3 (10%) نفر زن مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین سنی بیماران 10/53± 36/13 سال بود. شایعترین علت تروما تصادفات رانندگی بود. شایع ترین علایم بالینی درد و تندرنس گردن بود. شایع ترین علامت رادیولوژیک آمفیزم زیر جلدی بود. شایع ترین علامت لارنگوسکوپیک تورم و هماتوم بود. شایع ترین درمان انجام گرفته درمان های حمایتی بود. نتیجه گیری: هرگونه تاخیر در تشخیص و درمان به موقع می تواند تهدید کننده حیات باشد. بنابراین راه هوایی بیمار باید توسط فرد مجرب ارزیابی شده و اقدامات لازم به عمل آید. همچنین هرگونه تغییرات در علایم بیمار باید با دقت کنترل شده و اقدام درمانی در صورت نیاز انجام گیرد.

Epidemiology, clinical presentations and radiologic findings of blunt laryngeal trauma

Background: External laryngeal trauma is rare. It has a population incidence of 1 in 137,000 in adults. In developing countries blunt trauma is more common than penetrating trauma. Blunt trauma may occur due to accidents, sports injuries or hanging. Laryngeal trauma manifests as a spectrum of symptoms and signs ranging from cardiopulmonary arrest to subtle changes in voice quality. The most common presenting feature of laryngeal trauma is hoarseness, followed by dysphagia and pain. Although blunt laryngeal trauma is rare, but it can be life threatening. So, its early and proper management will remarkably affect the immediate probability of patient’s survival and their long term quality of life. Methods: In this crosssectional and descriptive study, medical records of 30 patients with blunt laryngeal trauma, who were admitted in ENT ward of Imam Reza hospital over a 10year period, were evaluated. Results: 30 patients, including 27 (90%) males and 3 (10%) women were studied. Mean age of patients was 36.13±10.53 years. The most common cause of blunt laryngeal trauma was vehicle accidents. The most common presenting symptoms were neck pain and tenderness. Subcutaneous emphysema was the most common radiological finding. The most common laryngoscope findings were swelling and hematoma of true vocal cords. Treatment modalities were supportive therapy performed on 26(86.7%) patients, tracheotomy on 3(10%) patients and open surgery on 1(3.3%) patients. Also 2 (6.7%) patients required intubation. Conclusion: In most patients suffering from mild trauma, conservative therapy is mostly administered. Any delay in early and proper diagnosis and treatment may be life threatening. So in such situations the patient's airway should be evaluated by skillful experts and emergency procedures have to be applied. Also any changes in patient's signs should be monitored frequently and the required diagnostic and therapeutic procedures must be applied.