فاکتورهای پیش بینی کننده تنوتومی در روش پونستی جهت اصلاح کلاب فوت ایدیوپاتیک

زمینه: کلاب فوت تقریباً 1 در هر1000 تولد زنده اتفاق می افتد و یکی از شایعترین نقص های مادرزادی است. روش غیر جراحی برای درمان کلاب فوت ایدیوپاتیک توسط پونستی به عنوان یک روش ترجیحی شرح داده شده است. تنوتومی یکی از بخش های اصلی این روش است. هدف از این مطالعه ارزیابی فاکتورهای پیش بینی کننده تنوتومی در شروع درمان به روش پونستی است. روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی تمام بیماران مبتلا به کلاب فوت ایدیوپاتیک با سن زیر 6 ماه که از اول فروردین تا آخر اسفند ماه سال 1396 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان امام خمینی ارومیه مراجعه کرده بودند، و تحت درمان به روش پونستی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. از آزمون های آماری پارامتریک نظیر مجذور کای اسکور و t-test استفاده شد. سطح معنی داری برای کلیه آزمون ها زیر 0/05 بود. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم‌افزارآماری spss نسخه 21 صورت گرفت. یافته ها: تنوتومی در 39 پا از مجموع 52 پا (75 درصد) انجام شد. از 22 پا با امتیاز پیرانی اولیه ≥5 یا بیشتر، 95/5 درصد موارد نیازمند تنوتومی بودند. از 11 پا با امتیاز اولیه ≤ 2/5، فقط در 18/2 درصد موارد تنوتومی انجام شد. بین نیاز به تنوتومی و شدت اولیه بیماری بر اساس سیستم امتیاز دهی پیرانی ارتباط معنی داری وجود داشت (p>0.001). بعد از برداشتن گچ آخر، بین دو گروه تنوتومی شده و نشده تفاوتی از نظر شدت بیماری وجود نداشت (p=0/789). بیمارانی که تحت تنوتومی قرار گرفتند، به گچ گیری بیشتری جهت اصلاح دفورمیتی نیاز نداشتند. در 34 پا گچ گیری در دوره نوزادی (30 ≥ روز) شروع شد. تنوتومی در 11 پا در این گروه سنی انجام نشد. بین نیاز به تنوتومی و سن در زمان شروع درمان ارتباط معنی‌داری وجود داشت (p=0/018). نتیجه گیری: تنوتومی در تمام موارد لازم نیست. شدت دفورمیتی در زمان تظاهر بیماری، به ویژه میزان سفتی hindfoot و سن در زمان شروع درمان می تواند نیاز به تنوتومی را پیش بینی کند.

Predictive factors for tenotomy in Ponseti method for idiopathic clubfoot

Background: Clubfoot occurs in approximately 1 in 1000 live births and is one of the most congenital birth defects. The Non operative technique for the treatment of idiopathic club foot is described by Ponesti as a popular method. Tenotomy is on integral step of this method. The purpose of this study was to evaluation of predictive factors for tonotomy at the initiation of the Ponesti treatment. Methods: In this descriptive crosssectional study, all patients with idiopathic clubfoot under the age of 6 months who had referred to the orthopedic clinic of Imam Khomeini Hospital in Urmia from April 1 to March 2017, and were treated by pontic method, were included in the study. Parametric statistical tests such as chisquare and ttest were used. The significance level for all tests was below 0.05. All analyzes were performed using SPSS software version 21. Results: Tenotomies were performed in 39 feet of 52 feet (75%). Of 22 feet with initial Pirani scores ≥ 5.0, 95.5% required a tonotomy. Of 11 feet with an initial scores≤2.5, only 18.2% required a tenotomy. There was a significant difference between the need for tenotomy and severity of the deformity at onset of treatment (P<0.001). Removal of the last cast, there was no significant difference between those that did and did not have a tenotomy (P=0.789). Those that underwent tenotomy did not require more casts. Casting began in the newborn period (≤ 30days) on 34 feet. Tenotomy was not needed in 11 feet. There was a significant difference between the need for tonotomy and age at beginning of treatment (P=0.018). Conclusion: Tenotomy is not required in all cases. Severity of the deformity at presentation, especially hindfoot contracture and age at the beginning of treatment can predict the need for tenotomy.