تاثیر تمرین منظم هوازی در شرایط هیپوکسی بر مسیر پیام رسانی آنژیوژنز ناشی از pgc-1α در بافت قلبی موش های نر نژاد ویستار

زمینه: علیرغم تاثیر pgc-1αدر روند تامین انرژی، تا بحال مکانیسم اثر آن بر روی آنژیوژنز بافت قلب بررسی نشده است. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و هیپوکسی متناوب بر بیان پروتئین های مرتبط با آنژیوژنز ناشی ازpgc-1α در بافت قلبی بود. روش کار: در یک مطالعه تجربی40 سر موش صحرایی با میانگین وزنی20±220 گرم، به طور تصادفی در 4 گروه 10تایی: کنترل (c)، هیپوکسی(h)، تمرین (t)، تمرین توام با هیپوکسی (h+ t) تقسیم بندی شدند. حیوانات در گروه هیپوکسی در معرض هیپوکسی متناوب نورموباریک قرار گرفتند. تمرین هوازی شامل تمرینات با سرعت 2622 متر در دقیقه با شیب 6 درجه نوارگردان 5 جلسه در هفته به مدت 8 هفته طراحی شد. غلظت پروتئین های مرتبط با آنژیوژنز شامل گیرنده های فعال کننده ی تکثیر پراکسیزوم ها (pgc-1α)، آدنوزین مونوفسفات کیناز (p-ampk)، گیرنده مرتبط با استروژن (errα) و عامل رشد اندوتلیال عروقی (vegfa) با روش وسترن بلات اندازه گیری شد. داده ها با روش آماری anova یکطرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری آلفای 0.05 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین هوازی، هیپوکسی متاوب و ترکیب تمرین هوازی و هیپوکسی منجر به افزایش بیان پروتئین های pgc-1α، errα و vegfaدر مقایسه با گروه کنترل می شود. همچنین سطح فسفریلاسیون ampk در هر سه گروه افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد هیپوکسی در القا بیان pgc-1αو vegfa و تمرین هوازی در pampkمحرک موثری باشند، ولی احتمال می رود ترکیب t+h اثر هم افزایی نداشته باشند.

The effect of aerobic exercise training on hypoxia condition through PGC1α angiogenesis signaling pathway in heart tissue of male westar rats

Background: Despite the effect of PGC1α on biogenesis of mitochondria, the mechanism of its effect on cardiac angiogenesis has not yet been studied. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of aerobic training and intermittent hypoxia on the expression of PGC1α angiogenesisrelated proteins in the cardiac tissue. Methods: In an experimental study, Forty male Wistar rats weighing 220±20 gr were randomly divided into four groups; control (C), hypoxia (H), training (T), and Hypoxia + training (H+T) groups. Hypoxia group exposed to chronic intermittent hypoxia (PiO2≈106 mmHg, simulated altitude ≈ 3400 m, 14% oxygen for 8 weeks). And exercise group ran on a treadmill for 8 weeks, 5 session/ week. Then, relative protein density of PGC1α, pAMPK, ERRα, and VEGFA were measured with Western blot method. Results: The aerobic training, intermittent hypoxia, aerobic training + hypoxia significantly increased relative protein density of PGC1α, ERRα, and VEGFA compared to control group. Moreover, phosphorylation levels of AMPK showed an increase in all three groups compared to the control group. Conclusion: Although hypoxia was an effective stimulator to induce the expression of PGC1α and VEGFA and aerobic exercise was a potent phosphorylation inducer of AMPK, their combination did not have a synergistic effect.