ﻣﻘﺎﻳﺴه پاسخ هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولین-1 به دو نوع ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﺑﺎ و ﺑﺪون ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن در پسران ورزشکار نوجوان

زمینه: تمرین مقاومتی به عنوان موثرترین روش برای افزایش توده عضلانی شناخته شده و محور هورمونی gh-igf-1 در هر دو دوره کودکی و بزرگسالی برای سلامت سیستم اسکلتی عضلانی مهم در نظر گرفته شده است. ﻫﺪف از پژوهش ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻘﺎﻳﺴه پاسخ هورمون رشد و عامل رشد شبه انسوبین1 به دو نوع ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﺑﺎ و ﺑﺪون ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن پس از یک جلسه فعالیت ورزشی بود. روش کار: ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر 36 پسر ژیمناستیک کار 10 تا 14 ساله در یک طرح تحقیق نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها (با میانگین وزن8/11±37/11 کیلوگرم، قد 16/58±145/11 سانتی متر، شاخص توده بدن 1/77±17/40 کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی به سه گروه 12 نفره تمرین مقاومتی شدت بالا، تمرین مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون و کنترل تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت بازشدن زانو، خم شدن آرنج و پرس سینه بود. نمونه های خونی قبل و نیم ساعت بعد از اجرای تمرین گرفته شد. سنجش مقدار هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولینی1 به وسیله روش رادیو ایمونواسی و دستگاه گاماکانتر صورت گرفت. از آزمون آماری تی وابسته برای بررسی نتایج درون گروهی و از آنالیز واریانس یک راهه برای بررسی نتایج بین گروهی استفاده شد. یافته ها: نتایج درون گروهی نشان داد که پس از یک وهله فعالیت ورزشی متغیر gh در هیچ یک از گروه های مقاومتی شدت بالا (0/182 =p)، مقاومتی انسدادی (0/195 =p) و کنترل (0/317 =p) معنی دار نشد، لیکن متغیر igf1 تنها در گروه مقاومتی انسدادی (0/004 =p) افزایش معنی دار داشت. همچنین نتایج بین گروهی نشان داد در مقادیر gh و igf1 تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود نداشت (0/05<p). بحث و نتیجه گیری: فعالیت مقاومتی کم شدت همراه با مداخله محدودیت جریان خون در مقایسه با فعالیت مقاومتی شدت بالا، تاثیر بیشتری در بیان igf1 در کودکان ورزشکار داشت، لذا این شیوه تمرینی به جهت سازگاری های عضلانی ناشی از محور هورمونی ghigf1، همانند تمرینات مقاومتی شدت بالا مناسب بنظر می رسد.

Comparison of growth hormone and insulinlike growth factor1 responses to high intensity and low intensity resistance training with and without blood flow restriction in adolescent male athletes

Background: Resistance training is the most effective way to increase muscle mass. The hormonal axis of GHIGF1 is considered important for the health of the musculoskeletal system in both childhood and adulthood .The purpose of this study was to compare two types to resistance training with and without blood flow restriction on GHIGF1 axis after the exercise. Methods: In this study, 36 adolescent gymnast boys aged 10 to 14 years participated in a quasiexperimental research design. The subjects (mean weight 37.11 ± 8.11 kg, height 145.16 ± 11.58 cm, body mass index 17.40 ± 1.77 kg m) were randomly divided into three groups; control (n=12), high intensity resistance training (n=12), and low intensity resistance training with blood flow restriction (n=12). Training protocol contained three motions included leg extension, elbow flexion and bench press. Blood samples were taken before and half an hour after training. Results: The results of intergroup showed that a GH variable after acute exercise in resistance exercise with blood flow restriction group (p=0.195), traditional resistance training groups (p=0.182), and control (p=0.317) was not significant; But IGF1 variable increased significantly in blood flow restriction group (P=0/004). There was no significant difference between groups in levels of GH and IGF1 (p>0.05). Conclusion: One session low intensity resistance training with blood flow restriction compared to high intensity resistance training, has a similar effect on increasing serum IGF1 in children athletes. Such as high intensity resistance exercise seems appropriate to provide hypertrophy and increased in the muscle mass.