اثر محافظتی عنصر روی بر فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در موش های صحرایی مسموم شده با آرسنات سدیم

زمینه: با توجه به اهمیت آنزیم الکالن فسفاتاز جهت رشد سلول های کبدی و با توجه به وجود عنصر روی در ساختمان این آنزیم و با وجود خاصیت آنتاگونیستی و تاثیر احتمالی آرسنیک براین فرآیند، هدف اجرای این پروژه منظور گردیده است. روش کار: تعداد 48 سرموش صحرایی نر از نژاد ویستاردر 8 گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. گروه های تقسیم شده به ترتیب در دوره‌ی کوتاه مدت شامل گروه های کنترل، آرسنات سدیم به مقدار l mg/40، روی به میزان l mg/40 و mg/l 40 آرسنات سدیم و روی را به صورت همزمان دریافت کردند و در دوره ی بلند مدت شامل گروه کنترل، آرسنات سدیم به مقدارmg/l 20، روی به میزانmg/l 20 و mg/l 20 آرسنات سدیم و روی به صورت تجویز خوراکی دریافت کردند. و خون گیری بعد از اتمام یک دوره ی 30 و 60 روزه انجام شد و سطح سرمی آنزیم آلکالین فسفاتاز مربوط به عملکرد کبد اندازه گیری شد. یافته ها: بررسی نتایح نشان می دهد که دوز های مختلف آرسنات سدیم باعث کاهش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز نسبت به گروه کنترل می شود. همچنین استفاده همزمان آرسنات سدیم – روی باعث افزایش فعالیت این آنزیم می شود. (0.05 p <). نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت در حالی که آرسنات سدیم منجر به کاهش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در کبد می شود، روی می تواند اثرات سمی این عنصر را خنثی کند.