تاثیر ده هفته تمرین تداومی استقامتی بر بیان ژن آنژیوپویتین-1 و پروتئین Tie-2 در موش های مبتلا به سرطان پستان

زمینه: آنژیوژنز نقشی اساسی در رشد تومور دارد، از سوی دیگر انجام تمرینات ورزشی منظم نقش مهمی در مهار رشد تومور در بیماران سرطان پستان دارد. با توجه به نقش کلیدی آنژیوپویتین-1 و پروتئین tie-2 در آنژیوژنز تومور، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ده هفته تمرین تداومی استقامتی بر بیان ژن آنژیوپویتین-1 و میزان پروتئین tie2 در موش های مبتلا به سرطان پستان بود. روش کار: 12 سر موش آزمایشگاهی نژاد balb/cپس از القای سرطان (تزریق mc4-l2 زیر پوستی به پهلوی راست موش ها) به شکل تصادفی در گروه تمرینات تداومی استقامتی (6=n) و گروه بدون فعالیت (6=n) قرار داده شدند. هر جلسه تمرین شامل 60 دقیقه دویدن با شدت 65- 60 درصد vo2max بود که پنج روز در هفته و به مدت ده هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه‌ی تمرین، حیوانات کشته شدند و بافت تومور جدا شد. سپس بیان ژن آنژیوپویتین-1 به روش real -time pcr و میزان پروتئین tie2به روش وسترن بلات اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین تداومی استقامتی به طور معنی داری پروتئین tie2 (0.001 =p) و بیان ژن آنژیوپویتین1 (0.001 =p) را نسبت به گروه کنترل کاهش داد. همچنین اندازه تومور در گروه تمرینات تداومی استقامتی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کوچکتر بود (0.011 =p). نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت تمرین تداومی استقامتی در موش های مبتلا به سرطان پستان می تواند برخی از عوامل آنژیوژنز را مهار نماید و به طور غیر مستقیم تاثیر مثبتی بر مهار سرطان پستان داشته باشد و می تواند به عنوان یک روش درمانی مورد استفاده قرار گیرد.