اثر یک جلسه فعالیت اینتروال شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر غلظت اینترلوکین-6 و 10 سرم در مردان فعال

زمینه: فعالیت بدنی موجب تغییر فیزیولوژیک قابل توجهی در سیستم ایمنی می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت اینتروال شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر غلظت اینترلوکین-6 (6-il) و اینترلوکین-10 (10-il) سرم در مردان فعال بود. روش کار: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود، بدین منظور10 نفر از دانشجویان داوطلب مرد فعال دانشگاه شهید بهشتی تهران در این مطالعه شرکت کردند. قبل از شروع فعالیت، پرسشنامه مشخصات عمومی و پزشکی توسط آزمودنی ها تکمیل شد. بعلاوه برخی از شاخص های ترکیب بدن آنها یک روز قبل از فعالیت اندازه گیری شد. پس از تعیین ضربان قلب بیشینه، آزمودنی ها 19 دقیقه فعالیت اینتروال شدید شامل سه نوبت و هر نوبت شامل سه تکرار 1 دقیقه ای با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه و 2 دقیقه استراحت بین نوبت ها را در دو محیط هایپوکسی و نورموکسی به فاصله یک هفته از هم انجام دادند. قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. سپس، فاکتورهای 6-il و 10-il با استفاده روش الایزا اندازه گیری شد. جهت بررسی اثر فعالیت اینتروال شدید در دو محیط بر فاکتورهای مورد اندازه گیری از آزمون anova دو طرفه مکرر (3×2) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که با وجود افزایش معنی دار سطح سرمی 6-il در اثر فعالیت اینتروال شدید بین دو محیط تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0.078=p). اما با افزایش سطح سرمی 10-il در اثر فعالیت اینتروال شدید بین دو محیط تفاوت معنی داری مشاهده گردید (0.003=p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت کوتاه مدت در شرایط هایپوکسی با شدت مناسب می تواند سبب تعدیل پاسخ های سیستم ایمنی و افزایش سطوح 10-il شود.