مروری بر اختلالات خواب و درمان آنها

خواب یک فعالیت فیزیولوژیک و دینامیک تکرار شونده و یکی از مهمترین پارامترهای بررسی کیفیت زندگی و وضعیت سلامت فرد می باشد. اختلالات خواب به 6 گروه اصلی شامل: 1) بی خوابی، 2) اختلالات تنفسی وابسته به خواب، 3) اختلالات مرکزی خواب وبیداری، 4) اختلالات شبانه روزی خواب وبیداری، 5) پاراسومنیا (خواب پریشی) و 6) اختلالات حرکتی وابسته به خواب تقسیم بندی شده است. یکی از انواع بسیار شایع اختلالات خواب، بی خوابی می باشد. شیوع بی خوابی مزمن 10% می باشد ولی موارد خفیف بی خوابی در 40% از جمعیت دیده می شود. کنترل مناسب اختلالات خواب از اهمیت زیادی برخوردار است که یکی از روش های کنترل دارو درمانی است. گروه های دارویی مختلفی از جمله آگونیستهای گیرنده بنزودیازپینی، آگونیست گیرنده ملاتونین، ضد افسردگی ها و ضد سایکوزهای آتیپیک و نسل اول آنتاگونیست های هیستامین برای درمان اختلالات خواب بکار می روند. در این میان گروه اول یعنی آگونیستهای گیرنده بنزودیازپین ها مجازترین، شایعترین و وسیعترین داروهای استفاده شده برای درمان بی خوابی (به علت عوارض کمتر نسبت به سایر گروه ها) می باشند، هر چند به علت عوارض احتمالی باید در مصرف این داروها نیز دقت نموده و از نظر سوء مصرف و ایجاد تحمل، نظارت وجود داشته باشد. همچنین روان درمانی نیز بعنوان یک روش درمانی تکمیلی می تواند مد نظر قرار گیرد.