میزان فراوانی ژن‌هایBlatem ، Blashv و Blactx-M مولد بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف در ایزوله های اشرشیاکلی جمع‌آوری‌شده از آب‌های زیرزمینی استان آذربایجان شرقی در سال 1393

زمینه: باکتری اشرشیاکلی در سراسر جهان به ‌عنوان شاخص میکروبی آب در نظر گرفته می شود. این باکتری قادر به تولید بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف است که منجر به بروز مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌شود و از میان ژن‌های مختلف دخیل در این نوع مقاومت، ژن‌های blatem ، blashv و blactx-m فراوانی بیشتری دارند. هدف از این تحقیق تعیین میزان فراوانی مقاومت بتالاکتامازی باکتری های اشرشیاکلی جداشده از چشمه ها و قنات ها است. روش‌ کار: از تعداد 118 منبع آب زیرزمینی آذربایجان شرقی 23 ایزوله ی اشرشیاکلی، جداسازی و توسط آزمایش‌های فنوتیپی و ژنوتیپی شناسایی شد. جهت تعیین esbls به روش فنوتیپی از دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی سفتازیدیم، سفتازیدیم کلاولانیک اسید و سفوتاکسیم، سفوتاکسیم کلاولانیک اسید استفاده شد. در مرحله ی بعد با استفاده از روش pcr حضور ژن های blatem ، blashv و blactx-m در ژنوم هر یک از ایزوله ها تعیین گردید. یافته‌ها: نتایج فنوتیپی حاصل از این مطالعه نشان داد که تنها 2 (9%) ایزوله دارای مقاومت از نوع esbl بودند، این در حالی است که در بررسی ژنوتیپی تعداد 9 ایزوله (39%) دارای ژن blatem، 10 ایزوله (43%) حاوی ژن blashv و 14 ایزوله (61%) حاوی ژن blactx-m در ژنوم خود بودند. نتیجه‌ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه درصد بالای مقاومت بتالاکتامازی را در بین سویه های اشرشیاکلی جدا شده از منابع آبی زیرزمینی نشان می دهد. این مسئله می‌تواند منجر به گسترش این نوع مقاومت در میان سویه‌های بیماری زای اشریشیاکلی با منشاء منابع آبی گردد.