اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن

زمینه: لپتین، به عنوان یک مکانیزم هشدار دهنده در تنظیم متابولیسم سلولی، محتوای چربی بدن و بیماری های سندرم متابولیک عمل می کند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت بر سطوح لپتین پلاسما، انسولین، گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدنی در مردان دارای اضافه وزن بود. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 20 نفر از دانشجویان با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30kg/ m2 ، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی، به مدت دوازده هفته و هر هفته 3 جلسه، با شدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. قبل و پس از تمرین مقادیر لپتین پلاسما، انسولین گلوکز، مقاومت به انسولین و شاخص های ترکیب بدنی محاسبه شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t در سطح معناداری 05/ 0> p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دوازده هفته تمرین تناوبی پر شدت، موجب کاهش معنادار سطوح سرمی لپتین پلاسما (0002/ 0=p)، انسولین (003/ 0=p)، مقاومت به انسولین (0001/ 0=p) و گلوکز (013/ 0=p) در گروه تجربی نسبت به کنترل شد. همچنین، وزن بدن (008/ 0=p)، درصد چربی (001/ 0=p)، شاخص توده بدن (03/ 0=p) و نسبت دور کمر به دور لگن (02/ 0=p) نیز بین دو گروه کاهش معناداری را به همراه داشت (05/ 0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد دوازده هفته تمرین تناوبی پرشدت، اثر مثبتی بر کاهش سطح لپتین و برخی از شاخص های آنتروپومتریک مرتبط با اضافه وزن داشته باشد.