تاثیر دو ماه تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر سطوح پلاسمایی il-6، il-10 و bdnf زنان 60- 65 ساله‌ی مبتلا به سندرم متابولیک

زمینه: افزایش سن، عوامل التهابی و سندرم متابولیک از عوامل موثر در کاهش بیان (bdnf, brain-derived neurotrophic factor) می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و مصرف کورکومین زردچوبه بر سطوح پلاسمایی il-6، il-10 و bdnf زنان 60-65 ساله‌ی مبتلا به سندرم متابولیک می‌باشد. روش‌ کار: 44 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به گروه مکمل+تمرین، تمرین، مکمل و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین+مکمل و گروه تمرین، هفته اول سه ست 10 دقیقه‌ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 65 تا 75 درصد از ضربان قلب ذخیره‌ای تمرینات خود را توسط تردمیل انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی‌ها خونگیری شد. سطوح پلاسمایی il-6، il-10 و bdnf به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، تی جفتی استفاده گردید سطح معنی‌داری 0/05≥p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان سطوح bdnf و il-10 پس از دو ماه تمرین هوازی در سه گروه تجربی نسبت به پیش آزمون افزایش معنی‌داری یافتند (0/05≥p) همچنین کاهش معنی‌داری در il-6 هر سه گروه تجربی مشاهده گردید (0/05≥p). نتیجه‌ گیری: در اثر هشت هفته اعمال مداخله میزان سطوح پلاسمایی bdnf افزایش یافت. این تغییرات احتمالا در ارتباط با افزایش il-10 و کاهش il-6 می‌باشد.