اثر کورکومین بر هیستومورفومتری اندومتر در موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک

زمینه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (pcos) سندرمی است با اختلالات اندوکرینی و متابولیکی پیچیده و نیز با تغییرات اندومتر همراه است. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی کورکومین، هدف از این مطالعه بررسی اثر کورکومین بر هیستومورفومتری اندومتر در موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد. روش‌ کار: در این مطالعه تجربی تعداد 28 سر موش سوری به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. شاهد سالم، شاهد pcos و تجربی pcos تیمار شده با کورکومین (غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم). سندرم تخمدان پلی کیستیک در گروه های شاهد pcos و تجربی pcos با یک بار تزریق عضلانی استرادیول والرات القاء شد. کورکومین به صورت داخل صفاقی به گروه های تجربی pcos به مدت 16 روز تزریق شد. به حیوانات گروه شاهد سالم و شاهد pcosمحلول سالین تزریق شد. در پایان دوره تیمار، بیوپسی آندومتر توسط هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی و تغییرات پاتولوژیک بررسی شد. داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی تحلیل شد (0/05>p). یافته‌ها: در مقایسه با گروه شاهد سالم، تعداد غدد و ضخامت اندومتر به طور معنی داری کاهش و ضخامت سلول های اپی تلیال و ضخامت سلول های اپی تلیال غدد اندومتر در گروه شاهد pcos به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>p). تزریق وابسته به دوز کورکومین موجب بهبود معنی دار پارامترهای بافتی در مقایسه با گروه شاهد pcos شد (05/0>p). نتیجه گیری: تجویز کورکومین به صورت وابسته به دوز آسیب های بافتی اندومتر موش های سوری مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک را بهبود می بخشد.