ارتباط سطوح سرمی pai-1 و پلی مورفیسم ژن پلاسمینوژن اکتیواتور اینهیبیتور-1 در بیماران عروق کرونری غیردیابتی و غیرسیگاری

زمینه: بیماری عروق کرونری (cad, coronary artery disease) در اثر آترواسکلروزیس به وجود می‌آید. مطالعات نشان می‌دهند فاکتورهای متعددی وجود دارند که ارتباط تنگاتنگی با ایجاد و پیشرفت cad دارند که شامل مولکول‌های اتصال سلولی مانند پلاسمینوژن اکتیویتور اینهیبیتور-1 (pai-1)، ریسک فاکتورهای متعدد قلبی و هموستاز می‌باشند. در مطالعه حاضر ما بر آن شدیم، تا ارتباط پلی مورفیسم pai-1(4g/4g) و مارکرهای فیبرینولیز مانند pai-1 را در بیماران عروق کرونری غیردیابتی و غیرسیگاری در مقایسه با گروه شاهد مورد ارزیابی قرار دهیم. روش کار: در مطالعه حاضر تعداد 140 نفر، شامل 70 نفر به عنوان گروه بیمار و 70 نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. از همه افراد شرکت کننده نمونه خون گرفته شد. dna ژنومی از خون استخراج شده و برای ارزیابی پلی مورفیسم از pai-1(4g/4g) از پرایمر مخصوص استفاده گردید. پلی مورفیسم در موقعیت 675- در پروموتور pai-1 به وسیله روش pcr-rflp تشخیص داده شد. سطح سرمی pai-1 در نمونه به وسیله روش الایزا اندازه گیری شد. یافته‌ها: سطح سرمی فاکتور pai-1 در دو گروه با هم اختلاف معنی داری داشت. توزیع ژنوتیپ pai-1 به این صورت است که فروانی ژنوتیپ 4g/4g در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد در سطح بالاتری قرار داشت. pai-1 در گروه بیماران که دارای ژنوتیپ 4g بودند در مقایسه با هموزیگوت 5g سطح بالاتری داشت (0/01=p) . اختلاف معنی داری بین سطح سرمی pai-1 و پلی مورفیسم ژن pai-1 با ریسک ابتلا به cad مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که پلی مورفیسم 4g/4g ژن pai-1 یک مارکر مفید برای فعالیت فیبرینولیتیک است. این پلی مورفیسم به علت افزایش سطح پلاسمایی pai-1 باعث نقص در فعالیت فیبرینو لیتیک می شود. بنابراین احتمال وقوع بیماری قلبی عروقی افزایش می یابد.