ارزیابی استحکام باند برشی براکت‌های ارتودنسی به دندان‌های ترمیم شده توسط کامپوزیت‌های با بیس متاکریلات و سایلوران با روش‌های آماده‌سازی مختلف سطح کامپوزیت

زمینه و هدف: هدف تعیین استحکام باند برشی براکت‌های فلزی به دندان‌های ترمیم شده توسط کامپوزیت‌های با بیس متاکریلات و سایلوران در روش‌های مختلف آماده‌سازی سطح کامپوزیت بود.روش بررسی: بعد از تراش حفرات در سطوح باکال 112 عدد دندان سانترال آکریلی؛ نیمی از دندان‌ها با کامپوزیت filtek z250 (بیس متاکریلات)  و نیمی دیگر با کامپوزیت  filtek p90 (بیس سایلوران) ترمیم شدند. سطح کامپوزیت در هر دو گروه با استفاده از 4 روش :1 فرز الماسی+اسید اچ؛ 2فرز الماسی+اسید اچ+سایلن؛ 3air abrasion؛ 4 air abrasion+سایلن آماده و براکت‌ها به دندان‌ها باند شدند. بعد از اعمال چرخه‌های حرارتی؛ استحکام باند برشی براکت‌ها به کامپوزیت در دستگاه universal   محاسبه شد. ادهزیو و رزین باقیمانده با یک ایندکس 5 قسمتی تعیین گردید. داده‌ها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه و مقایسات دوبه دو نیز توسط آزمون tukey انجام شد. برای بررسی فراوانی ایندکس ari نیز از آزمون نا پارامتریک کروسکال والیس (kruskalwallis) استفاده شد.یافته‌ها: میانگین استحکام باند براکت‌ها به کامپوزیت filtek z250 در روش‌های آماده‌سازی گروه های فوق 132/5±36/16؛208/4±11/13؛321/5±74/12و482/3±16/13مگاپاسکال و در کامپوزیت filtek p90 در گروه های154/3±7/11، 225/3±2/8؛325/2±41/10و404/3±56/10مگاپاسکال بود.در تمامی روش‌های آماده‌سازی؛  استحکام باند کافی به کامپوزیت دیده شد. در سطوح کامپوزیتی filtek p90؛ استحکام باند بیشتری در روش فرز الماسی+ اسید اچ دیده شد (02/0>p;).نتیجه‌گیری: با وجود استحکام باند کمتر براکت‌های فلزی به سطوح کامپوزیت با بیس سایلوران در مقایسه با بیس متاکریلات؛ به دلیل محدودۀ قابل قبول آنها و نیز میزان اندک ادهزیو باقیمانده؛ باند براکت‌های فلزی به سطوح دندان‌‌های ترمیم شده توسط کامپوزیت با بیس سایلوران در تمام روش‌ها  قابل قبول بوده است.