مقایسۀ اثربخشی آموزش تکنیک‌های شناختیرفتاری و آموزش طرحواره محور بر تعدیل علایم ترومای ثانویه در همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب

زمینه وهدف: وضعیت روانی و جسمانی جانبازان مبتلا به ptsd ممکن است بر سلامت روان همسران آنان اثر بگذارد. ترومای ثانویه یک سندرم شایع در همسران جانبازان به ویژه جانبازان مبتلا به ptsd است و درمان و پیشگیری از آن می تواند به بهبود وضعیت همسران و خانواده آنان کمک کند. هدف از این پژوهش مقایسۀ آموزش تکنیک های شناختی_رفتاری و آموزش طرحواره محور بر تعدیل علایم ترومای ثانویه در همسران جانبازان مبتلا به  ptsd بود.روش بررسی: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همسران جانبازان مبتلا به ptsd  مراجعه کننده به بیمارستان روان پزشکی صدر تهران بود. برای انتخاب نمونه ابتدا غربالگری صورت گرفت و همسرانی که نمرۀ بالایی (حداقل 38) در ترومای ثانونه داشتند، انتخاب شدند و سپس به تصادف در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند (در هر گروه 11 نفر). در این پژوهش از پرسشنامه ترومای ثانویه (stss) استفاده شد. داده ها با روش آماری مانکووا (mancova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو روش آموزش طرحواره محور و آموزش تکنیک های شناختی رفتاری منجر به کاهش علایم ترومای ثانویه و مولفه های آن (مزاحمت، اجتناب و برانگیختگی) در همسران جانبازان مبتلا به ptsd شده اند (05/0>p) و هر دو روش در کاهش علایم ترومای اثربخش هستند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، دو روش آموزش راهبردهای شناختی_رفتاری، و آموزش متمرکز بر طرحواره موجب تعدیل علایم ترومای ثانویه و مولفه های آن (برانگیختگی، مزاحمت و اجتناب) می شوند و استفاده از هر دو روش به روان شناسان و درمانگران توصیه می شود.