مقایسۀ کمی و کیفی روش‌های ctab و sds برای تخلیص dna از گیاه دارویی ماریتیغال (silybum marianum l.)

زمینه و هدف: معمولاً کیفیت dna با عوامل مختلفی از جمله: عدم آلودگی ناشی از rna، پروتئین، لیپید و سایر ساختارهایی که برای آنزیم تک پلیمراز (taq polymerase) در واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr) و آنزیم های برشی مزاحم، سنجیده می شود. وجود ترکیبات فنلی و ترکیبات ثانویۀ دیگر، استخراج dna از بافت برگ گیاه دارویی ماریتیغال (silybum marianum l.) را جهت استفاده در مطالعات ژنتیکی و بیوتکنولوژی مشکل ساخته است.روش بررسی: در این مطالعه دو روش استخراج dna جهت استخراج از بافت برگ 11 تودۀ ماریتیغال مورد مقایسه قرار گرفت. روش نخست بر اساس روش sds انجام شد و در روش دوم از دستورالعمل ctab با انجام تغییراتی استفاده گردید. کمیت dna استخراج شده با تعیین میزان جذب هر یک از نمونه ها در طول موج های260 و 280 نانومتر به وسیلۀ دستگاه اسپکتروفتومتر مشخص گردید. در این پژوهش کیفیت dna از نظر وجود شکستگی و مقدار rna استخراج شده به وسیلۀ الکتروفورز با ژل آگارز ارزیابی شد.یافته ها: در میان روش های به کار گرفته شده جهت استخراج dna از بافت برگ جمعیت های ماریتیغال، روش ctab از نظر کمیت و کیفیت dna استخراج شده کارآیی پایینی داشت، در حالی که روش sds کارآیی مناسبی از نظر کمیت، کیفیت و خلوص dna استخراج شده نشان داد.نتیجه گیری: از آنجایی که نسبت 280a/260a بیش از 2 نشان دهنده وجود rna و تخریب زیاد dna و نسبت کمتر از 8/1 نشان دهندۀ وجود آلودگی پروتئینی در dna است، باید گفت که در مطالعات ژنتیکی و کارهای مهندسی ژنتیک روشی برای تخلیص dna مناسب تر است که dna با کیفیت و کمیت بالاتری تولید کند. بسیاری از مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که در گیاهان دارویی و گیاهانی که حاوی مواد پلی فنلی و پلی ساکارید بالایی هستند به کارگیری روش تخلیص ctab و روش هایی که از نظر تکنیکی نزدیک به این روش هستند کارایی مناسب تری نشان می دهند. ctab به عنوان یک ماده شوینده می تواند با dna تشکیل کمپلکس دهد و آن را از کربوهیدرات ها و پروتئین ها جدا نماید. پلی ساکارید های باقیمانده نیز به وسیلۀ nacl غلیظ حذف می گردند.