استفاده از روش‌های اینترونشنال در درمان کودکان کمتر از 15 سال مبتلا به باز بودن مجرای شریانی در بیمارستان شهید چمران اصفهان

زمینهوهدف: باز بودن مجرای شریانی (patent ductus arteriosus)یا pda یکی از بیماری های مادرزادی قلبی است که حدود 10%8% از بیماری های قلبی مادرزادی را تشکیل می دهد. باز بودن این مجرا بعداز تولد می تواند در مواردی باعث نارسایی قلبی و یا اندارتریت گردد. به همین علت بستن این مجرا با روش های جراحی یا اینترونشن توصیه می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی استفاده از روش های اینترونشن در بستن pda در مرکز شهید چمران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روشبررسی: 39 بیمار که 18 نفر پسر و 21 نفر دختر بود و pda  در آنها توسط اکوکاردیوگرافی تشخیص داده شده بود در این مطالعه بررسی شدند. یافته ها: متوسط وزن بیماران 43/6±82/10 کیلوگرم بود. متوسط سن بیماران  8/11±3/14 ماه بود. در 15  بیمار کویل و در 24 بیمار امپلاتزر جهت بستن pda استفاده شد. 10 نفر از این بیماران کویل cook  و 5 نفر کویل pfm  استفاده شد. میانگین اندازه pda در تنگترین قسمت متصل به شریان پولمونر 7/1±2/3 میلیمتر بود. میانگین زمان آنژیوگرافی  2/12±3/45 دقیقه و زمان فلوروسکوپی 3/6±5/8 دقیقه بود. فشار سیستول و دیاستول شریان ریوی بترتیب 4/8±3/34 و 2/6±2/14 میلیمترجیوه بود. در بیماران ما عوارض حاد مانند مرگ، خونریزی شدید، پارگی عروق یا آریتمی دیده نشد. عوارض دیرس مانند بروز تنگی در آئورت و یا پولمونر، جابجایی وسیله، شکستگی و یا تغییر شکل وسیله و یا وجود نشت دیده نشد. نتیجه گیری: در تجربه ما در این مرکز بی خطر بودن استفاده از روش های اینترونشن جهت بستن pda نشان داده شد.