تشخیص زودهنگام آسیب شنوایی در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف: ابتلا به دیابت شیرین می تواند منجر به آسیب اندام های مختلف بدن از جمله سیستم شنوایی گردد. ارزیابی حساسیت شنوایی این بیماران در فرکانس های مرسوم ادیومتری اصوات خالص (pta)  نتایج متغیری را در پی داشته است.  از این رو هدف از مطالعه حاضر ارزیابی حساسیت شنوایی این بیماران با استفاده از آزمون ادیومتری فرکانس های بالا (hfa) بود تا از این طریق بتوان شروع زودهنگام آسیب شنوایی را در این گروه بیماران تشخیص داد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی تحلیلی روی 30 فرد با حساسیت شنوایی طبیعی (گروه کنترل) و 30 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 (گروه بیمار) در محدوده سنی 20 تا 50 سال صورت پذیرفت. کلیه شرکت کنندگان تحت ارزیابی های pta (8000250 هرتز) و hfa (1600010000 هرتز) قرار گرفتند. یافته ها: میانگین آستانه های pta اختلاف آماری معناداری را در محدوده فرکانسی 4000250 هرتز بین دو گروه نشان نداد  و تنها در فرکانس 8000 هرتز این اختلاف معنادار بود. میانگین آستانه های hfa در بیماران دیابتی به طور معناداری بیشتر از افراد با شنوایی طبیعی بودند (05/0>p). میانگین سطح fbs نیز همبستگی معنا داری را با میزان کاهش شنوایی بیماران مبتلا حین ارزیابی hfa نشان داد (ضریب همبستگی پیرسون: 77/0). نتیجه گیری: علارغم حساسیت شنوایی طبیعی در محدوه فرکانسی مرسوم ادیومتری در بیماران دیابتی، این گروه بیماران آسیب شنوایی حسی- عصبی دو طرفه ملایم را حین ارزیابی hfa نشان می دهند. از این رو انجام ارزیابی hfa به عنوان یک رویکرد بالینی مفید در تشخیص زودهنگام آسیب شنوایی بزرگسالان مبتلا به دیابت پیشنهاد می گردد.