بررسی اثر آلبومین در مقایسه با پلاسبو بر روی عملکرد بالینی پس از سکته مغزی ایسکمیک در حوزه شریان مغزی میانی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان گلستان اهواز

زمینه و هدف: سکته مغزی سومین علت مرگ در جهان و شایع ترین علت ناتوانی در افراد مسن می باشد.آلبومین به-عنوان درمان مبتلایان به سکته مغزی استفاده می شود. هدف این مطالعه، بررسی اثر آلبومین بر روند بهبود عملکرد بالینی بیماران سکته حاد ایسکمیک می باشد.روش بررسی: مطالعه به روش دو سوکور انجام شد. 139 بیمار مبتلا به سکته حاد ایسکمیک که حداکثر 5 ساعت از وقوع سکته آنها گذشته بود. یک گروه از بیماران تحت درمان با آلبومین انسانی 20 درصد وریدی و گروه دیگر با پلاسبو در مدت 2 ساعت قرارگرفتند. تمام بیماران در بدو بستری و پایان ماه سوم بر اساس معیارهای m.r.s و barthel ارزیابی شدند. یافته ها: آلبومین تاثیر معنی داری بر کاهش طول دوره ی بستری داشت (05/0p < )، اما تفاوت میزان مرگ در دو گروه دارونما و آلبومین معنادار نبود(05/0p > ). در بیماران گروه آلبومین تفاوت قابل توجهی در میانگین رتبه-ها از نظر معیار mrs (6/61 در گروه آلبومین در مقابل 2/78 درگروه دارونما) و تفاوت میانگین معیار barthel (38 در گروه آلبومین در مقابل 28 در گروه دارونما) نسبت به گروه دارونما مشاهده شد(05/0p < ). زمان شروع داروی آلبومین بعد از سکته در میزان بهبود عملکرد بالینی بیماران، نقش موثری داشت (05.0p < ). نتیجه گیری: به نظر می رسد درمان با آلبومین جهت بهبود عملکرد بالینی بیماران و کاهش مدت بستری کارآمد است. این دارو در صورت تزریق زودهنگام اثردهی بیشتری خواهد داشت.