مقایسه استرس پس از سانحه و استفاده از مکانیزم های دفاعی در پرستاران شاغل در بخش سوختگی و کارکنان آتش نشانی اهواز

زمینه و هدف: یکی از عمده ترین دلایل تنیدگی در زندگی افراد شغل است. پرستاران بخش های سوانح و سوختگی و کارکنان مراکز آتش نشانی نیز به-عنوان اولین گروهی که با مصدومان ناشی از این گونه سوانح روبه رو می شوند به شکل قابل ملاحظه ای در معرض آسیب و خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه هستند. با توجه به اینکه شیوع اختلال در دو گروه مورد اشاره در شهر اهواز تا کنون مورد بررسی دقیقی قرار نگرفته است پژوهش حاضر در صدد تعیین این میزان بود.روش بررسی: در این مطالعه اپیدمیولوژیک تحلیلی، 60 نفر از پرستاران و کارکنان آتش نشانی(دارای حداقل 1 سال سابقه کاری)، پرسش نامه استرس پس از سانحه(می سی سی پی) و پرسش نامه مکانیزمهای دفاعی (dsq-40)را تکمیل کردند. یافته ها: میانگین نمره استرس پس از سانحه برای گروه پرستاران 63/43 و این نمره در گروه کارکنان آتش نشانی 19/34 می باشد. تفاوت معناداری بین این دو گروه وجود دارد(سطح معناداری 05/0). نتیجه گیری: کارکنان آتش نشانی نسبت به پرستاران نمره بالاتری در استفاده از مکانیسم های دفاعی کسب کردند که میانگین آنها در کارکنان آتش نشانی 18/222 و در پرستاران 23/196 می باشد که این اعداد نیز از نظرآماری تفاوت معناداری با هم دارند. میزان استفاده از مکانیزم دفاعی به طور میانگین در گروه کارکنان آتش نشانی بیشتر است.