مقایسه اثر 12 هفته تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر سطوح سرمی رزیستین و شاخص‌های گلیسمی در زنان یایسه چاق مبتلا به دیابت نوع 2؛ (مقایسه دو نوع پروتکل ورزشی)

زمینه و هدف: رزیستین به عنوان یک آدیپوکین در ارتباط با چاقی و مقاومت انسولینی است، اما اثر تمرینات مختلف ورزشی بر سطوح این هورمون نامشخص است. هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثر دو نوع تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر تغییرات رزیستین در زنان یایسه چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش بررسی: در یک پژوهش نیمه تجربی، 40 نفر از بین زنان مبتلا به دیابت نوع 2، به صورت در دسترس و با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه تجربی تمرین هوازی (14 نفر)، تمرین مقاومتی (13 نفر) و1 گروه کنترل (13 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازی (12 هفته تمرین هوازی را 3 جلسه در هفته، هرجلسه 50 -20 دقیقه، با شدت 70-50 % حدکثر ضربان قلب)، گروه مقاومتی (تمرین مقاومتی را 3 جلسه در هفته و در 3 مرحله‌ی10 تکراری، با شدت 60-40 % یک تکرار بیشینه ) انجام دادند. گروه کنترل طی این 12 هفته بدون تمرین بودند. نمونه‌های خونی جهت بررسی سطوح رزیستین، انسولین، هموگلوبین‌گلیکوزیله وگلوکز جمع آوری شدند. برای محاسبه شاخص مقاومت انسولینی از معادله homa-ir استفاده شد.یافته‌ها: رزیستین در دو گروه تمرین ورزشی افزایش یافت (0/05 > p)، متغیرهای آنتروپومتریک (تن سنجی) تنها درگروه هوازی، مقاومت انسولینی تنها در گروه مقاومتی ومقادیرگلوکز، هموگلوبین گلیکوزیله در هر دو گروه تمرینی کاهش یافتند)0/05 > p .(نتیجه گیری: به نظر می رسد، در طی 12 هفته، هر دو نوع تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی از طریق مکانیزم‌های متفاوت دارای اثرات مفیدی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می باشند.