بررسی اثر ناهمگنی های بافت بر توزیع دوزچشمه ایریدیم-192 در براکی تراپی

زمینه و هدف: اشکال پروتکل انجمن فیزیک پزشکی آمریکا (aapm, tg43) برای دزیمتری براکی تراپی این است که اثر وجود ناهمگنی-های بافتی (استخوان، ریه، ...) بر توزیع دوز به هنگام به کارگیری پارامترهای دزیمتری حاصله در نرم افزارهای طراحی درمان در نظر گرفته نمی شود. هدف از این تحقیق بررسی اختلافات دوز با و بدون وجود این ناهمگنی ها در براکی تراپی با چشمه ایریدیم-192 است. روش بررسی: با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو کد mcnp4c توزیع دوز چشمه ایریدیم-192 میکروسلکترون با آهنگ دوز بالا جاگذاری شده در مرکز فانتوم همگن آب محاسبه شد. در شبیه سازی جداگانه ناهمگنی های استخوان، ریه، هوا و بافت نرم در نظر گرفته شد. تاثیر فاصله ناهمگنی ها از چشمه و اثر موقعیت چشمه در داخل فانتوم بر توزیع دوز ارزیابی شد. یافته ها: کاهش دوز بعد از ناهمگنی استخوان و افزایش دوز بعد از ناهمگنی های هوا و ریه محاسبه گردید. ناهمگنی بافت نرم تاثیر معناداری بر توزیع دوز نشان نداد. ولی با افزایش فاصله چشمه از مرکز فانتوم، به دلیل کاهش پراکندگی میزان دوز کاهش پیدا می کرد. نتیجه گیری: وجود ناهمگنی های استخوانی، ریه و هوا به خصوص در نزدیکی محل کاشت چشمه ایریدیم-192 می تواند توزیع دوز را در مقایسه با فانتوم همگن آب تغییر دهد. در نرم افزارهای طراحی درمان آینده برای تخمین دقیق تر دوز می بایستی اثر این ناهمگنی ها بر توزیع دوز در نظر گرفته شود. به علاوه برای دستیابی به دوز دقیق، دزیمتری باید در فانتوم با اندازه کافی بزرگ برای ایجاد میزان صحیح پراکندگی انجام شود.