بررسی نقش آلبومین تزریقی در کاهش حجم هماتوم ناشی از سکته ی مغزی خونریزی دهنده

و توکسیسیته محصولات تجزیه شده خون ایجاد می شود. با توجه به نبود درمان طبی مناسب و نیز توانایی آلبومین در محدود کردن ادم و جلوگیری از تجزیه شدن، در مطالعه ی حاضر به بررسی تاثیر آلبومین در این بیماران پرداختیم. مواد و روش:در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی صورت گرفت،بیماران با سکته مغزی هموراژیک که حداکثر 24 ساعت از وقوع آن گذشته وارد مطالعه شدند.بیماران به دو گروه تقسیم شدند،گروه مورد آلبومین طی 7 روز،روزانه 2 ساعت بصورت وریدی و گروه کنترل نرمال سالین دریافت کردند.در انتهای درمان مجدداٌ حجم هماتوم محاسبه شد. با استفاده از تستهای chi square و t-test تاثیر مداخله در دو گروه بررسی شد. همچنین میزان ناتوانی در ابتدا و انتهای درمان با معیار nihss سنجیده شد. یافته ها: از 61 بیمار بررسی شده،31 بیمار آلبومین و30 بیمار پلاسبو دریافت کردند. بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و ریسک فاکتورها همسان بودند، میانگین تغییرات حجم هماتوم قبل و بعد از مداخله، در گروه مورد (42/1=sd) 88/2 و در گروه پلاسبو (27/1=sd) 75/1 سی سی بود که تفاوت آنها از نظر آماری معنادار بود (002/0p=). در مقایسه ی تغییرات nihss قبل و بعد از مداخله در گروه مورد، میانگین تغییرات nihss، (26/1=sd) 83/2 و مدیان تغییرات 3 و در گروه پلاسبو، میانگین تغییرات nihss، (21/1=sd) 59/1 و مدیان تغییرات 1 بود و تفاوت آنها از نظر آماری معنادار بود (001/0p < ). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد که استفاده از آلبومین در بیماران مبتلا به سکته ی مغزی هموراژیک می تواند با کاهش حجم هماتوم و اثرات بیولوژیک دیگر از میزان نقص نورولوژیک بکاهد.