مقایسه میزان دقت سونوگرافی با سی تی اسکن بدون ماده حاجب در تشخیص سنگ های مجاری ادراری

زمینه و هدف: تعیین حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، و دقت سونوگرافی در مقایسه با سی تی اسکن بدون ماده حاجب در تشخیص سنگ های ادراری است. روش بررسی: این مطالعه از مهر تا اسفند ماه 1390 بر روی بیماران با سنگ ادراری دیده شده در سی تی اسکن بدون تزریق انجام شد و در همان روز سونوگرافی بدون آمادگی روده ای، توسط رادیولوژیست غیر مطلع از نتیجه سی تی اسکن انجام شد. سپس اطلاعات سی تی اسکن و سونوگرافی شامل اندازه و محل سنگ ها جمع آوری و آنالیز آماری انجام گردید. یافته ها: حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و دقت سونوگرافی نسبت به سی تی اسکن در تشخیص سنگ های کالیس های کلیه، لگنچه، حالب و مثانه به ترتیب تعیین گردید. در مجموع حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و دقت کلی سونوگرافی نسبت به سی تی اسکن به ترتیب: 7/78، 7/91، 9/91، 4/87 و 2/88 درصد بود. نتیجه گیری: سونوگرافی روش مطمینی در تشخیص و تایید سنگ های لگنچه و مثانه است، اما در خصوص تشخیص سنگ های حالب و کالیس روش مطمینی محسوب نمی گردد. نهایتاً سونوگرافی با توجه به اینکه با دقت بالا می تواند عمده سنگ های ادراری را مشخص نماید و فاقد اشعه مضر رادیولوژی است، لذا به عنوان اولین اقدام تشخیصی پیشنهاد می گردد. بدیهی است با توجه به اینکه در بررسی سنگ های کوچکتر از 3 میلی متر و سنگ های حالب و کالیس از دقت لازم برخوردار نیست، لذا در صورت ظن بالینی و عدم مشاهده سنگ در سونوگرافی روش سی تی اسکن مولتی اسلایس پیشنهاد می گردد.