اثر تجویز عصاره گل انار بر میزان قند، انسولین، مقاومت به انسولین، پروفایل لیپیدی و فشارخون در موشهای صحرایی تغذیه شده با رژیم غنی از سوکروز

زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری های متابولیک شایع در جهان است. عصاره گل انار در طب سنتی برای کاهش میزان قند و چربی خون استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات گیاه بر روی موش های صحرایی تغذیه شده با رژیم غنی از سوکروز می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از30 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار در محدوده وزنی170-150 گرم استفاده گردید. بعد از القای مقاومت به انسولین بوسیله سوکروز 32 درصد در آب آشامیدنی به مدت 6 هفته، حیوانات به صورت تصادفی به 5 گروه: دریافت کننده سوکروز، عصاره آبی گل انار با دوز mg/kg400 و عصاره آبی الکلی آن با دوز mg/kg500 و300 تقسیم گردیدند. گروه کنترل (سالم) نیز از آب آشامیدنی معمولی استفاده می کرد (6=n) . چهل و هشت ساعت بعد از آخرین تزریق عصاره به صورت داخل صفاقی، خون-گیری از قلب انجام و سرم جدا شده، سپس مقادیر گلوکز، انسولین، اندکس مقاومت به انسولین(firi)، پروفایل لیپیدی، آنزیم های کبدی و فشارخون اندازه گیری گردید. یافته ها: فشار خون، انسولین، گلوکز و firi در گروه های سوکروزی درمان شده با عصاره های گل انار در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت. در مورد پروفایل لیپیدی، عصاره های گل انار سبب کاهش معناداری شد، اگرچه بعضی آنزیم های کبدی را افزایش داد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که غلظت های مختلف عصاره، باعث افزایش میزان گلوکز، انسولین، فشارخون و firi در مقایسه با گروه سوکروزی شد. بنابراین حیواناتی که عصاره گل انار دریافت کردند ویژگی های اختصاصی مقاومت به انسولین را نشان دادند، لذا پیشنهاد می شود تحقیقات بیشتری در مورد اثرات این گیاه صورت گیرد.