مقایسه نتایج تجویز توام آلندرونات و گلوکزآمین و گلوکزآمین به تنهایی در بهبود علایم بیماران مبتلا به بیماری دژنراتیو مفصلی زانو

زمینه و هدف: بیماری تخریبکننده مفصلی شایعترین بیماری مفصلی در انسانو علت عمده ناتوانی مزمن در میان افراد مسن در کشورهای توسعه یافته است.با توجه به نقش گلوکز آمین به عنوان یک ماده محافظ غضروف در درماناستیوآرتریت، در این مطالعه اثر تجویز این دارو به تنهایی یا تجویز توام باآلندرونات مقایسه شده است.روش بررسی: ??? بیمار مبتلا به استیوآرتریت زانو به طور تصادفی در دو گروهتجویز گلوکزآمین به تنهایی و ترکیب گلوکرآمین وآلندرونات به مدت ?? هفتهمورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در هفتههای ?,?,?,?? از نظر کارآیی درمانمورد ارزیابی قرار گرفتند. معیارهای کارآیی، شدت درد، میزان خشکی مفصلی ومیزان فعالیت فیزیکی، ودانسیتومتری مغز استخوان بود.یافتهها: شدت درد در هر دو گروه کاهش یافت و در هر دو گروه مشابه بودمیزان خشکی مفصلی طی درمان در هر دو گروه کاهش یافت ولی این کاهش بهمیزان عملکرد (p < ?/ صورت معناداری در گروه درمان توام بیشتر بود( ??مفصلی نیز طی درمان افزایش معناداری داشته است بطوری که عملکرد مفصلیدر مراحل آخر مطالعه در گروه دریافت کننده گلوکز آمین به تنهایی کمتربیماران نشان داد تحت درمان توام bmd در نهایت بررسی .(p < ?/ بود( ??دانسیتومتری مغز استخوان نیز بهبود داشته است و تفاوت معنادار وجود دارد.( p < ? /??)نتیجهگیری: درمان توام آلندرونات و گلوکز آمین نسبت به گلوکز آمین به تنهاییدر بیماران مبتلا به bmd در بهبود خشکی مفصلی، عملکرد مفصلی و بهبوداستیوآرتریت موثر میباشد اما از نظر درد در مفصل این دو نوع درمان مشابهمیباشد.