تاثیر ورزش کگل و جریان های تداخلی در درمان زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری

زمینه و هدف: بی ختیاری استرسی ادرار با خروج بی اختیار ادرار به هنگام بلند کردن اجسام سنگین یا تغییر ناگهانی در وضعیت بدن، سرفه و عطسه کردن شناخته می شود. درمان فیزیکی و توان بخشی نقش مهمی در درمان بی اختیاری استرسی ادرار ایفا می کند.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بوده است و شرکت کنندگان شامل 45 خانم با بی اختیاری استرسی ادراری بودند. تشخیص بر اساس جزییات شرح حال، معاینه فیزیکی و آزمونهای ادراری بود. همه نمونه ها به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. 15 نفر از نمونه ها تحت ورزش کگل، 15 نفر جریان های تداخلی و برای 15 نفر باقیمانده درمان توام با ورزش کگل و جریان های تداخلی به کار گرفته شد. تعداد دفعات نشت ادرار در سه روز و مقدار نشت قبل و بعد از درمان در هریک از نمونه ها ارزیابی شد و نتایج آن در هر یک از گروه ها و بین آنها مورد مقایسه قرارگرفت.یافته ها: آزمون تی- زوجی اختلاف آماری معناداری بین قبل و بعد از درمان در هر یک از گروه ها نشان می دهد(05/0 > p). ورزش کگل و جریان های تداخلی بر تعداد دفعات نشت ادرار در سه روز و آزمون پد تاثیر مشابه داشتند. درمان توام با ورزش کگل و جریان های تداخلی باعث کاهش بیشتر در تعداد نشت ادرار در سه روز نسبت به ورزش کگل و جریان های تداخلی به تنهایی می شود (05/0 > p).نتیجه گیری: هریک از روش های درمان فیزیکی استفاده شده در این کارآزمایی ساده و غیرتهاجمی می باشند. استفاده توام ورزش کگل و جریان های تداخلی نسبت به یک روش در درمان بیماران مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری، بیشتر موثر است. م ع پ 1390؛‌10(5): 527- 534