تاثیر تمرینات تناوبی شدت بالا بر کاهش مقاومت به انسولین، آسپروسین سرمی و درصد چربی بدن در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف آسپروسین یک آدیپوکین می باشد که ارتباط مثبت با چاقی و دیابت نوع 2دارد؛ همچنین این آدیپوکین با اثرات گلوکونئوژنیکی و متابوتروپیکی که دارد نقش مهمی در پاتوژنز مقاومت به انسولین دارد. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر شش هفته تمرینات تناوبی شدت بالا (hiit) بر مقاومت به انسولین، درصد چربی بدن و آسپروسین سرمیدر مردان چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش بررسی در تحقیق نیمه تجربی حاضر 24 مرد چاق و مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی به 2 گروه hiit و کنترل تقسیم شدند.برنامه تمرین شامل شش هفته تمرین hiit با شدت % 85 - 80 ضربان قلب ذخیره در 3 جلسه تمرین در هفته بود. متغیرهای خونی وآنتروپومتریک 48 ساعت قبل و پس از مداخله به صورت ناشتا اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های تی وابسته وتحلیل کواریانس استفاده شد.یافته ها پس از مداخله تفاوت معنی داری (0.001 > p ) در آسپروسین سرمی (% 10.47 - در مقابل %0.13+) درصد چربی بدن (% 5.17 -در مقابل % 0.13 +) و مقاومت به انسولین(% 23.94 - در مقابل % 10.02 +) در گروه hiit نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری با توجه به نتایج می توان گفت که تعدیل آسپروسین ناشتا به درصد چربی بدن از مکانیسم های موثر بر کاهش مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 در سازگاری به hiit باشد.

effect of high intensity interval training on reducing insulin resistance, serum asprosin, and body fat percentage in obese men with type 2 diabetes

background and objectives asprosin is an adipokine that has a positive relationship with obesity and type 2 diabetes mellitus (t2dm). it plays an important role in the pathogenesis of insulin resistance due to its gluconeogenic and metabotropic effects. the aim of this study was to determine the effect of six weeks of high intensity interval training (hiit) on insulin resistance, body fat percentage, and asprosin serum in obese men with t2dm. subjects and methods in this quasi-experimental research, 24 obese men with t2dm were randomly divided into hiit and control groups. participants in the hiit group did six weeks of hiit training with an intensity of 80-85% heart rate reserve in 3 training sessions per week. fasting blood samples and anthropometric variables were measured 48 hours before and after the intervention. paired sample t-tests and analysis of covariance were used for statistical analysis. results after the intervention, there was a significant difference (p<0.001) between the two groups in terms of serum asprosin (-10.47% vs. +0.13%), body fat percentage (-5.17% vs. +0.13%), and insulin resistance (-23.94% versus +10.02%). conclusion according to the results, it can be stated that adjustment of fasting asprosin to body fat percentage is one of the effective mechanisms for reducing insulin resistance in t2dm via adaptation to hiit.