بررسی تاثیر توانبخشی دهلیزی بر عملکرد تعادلی و ناتوانی بزرگسالان مبتلا به سرگیجه خوش خیم وضعیتی مجرای نیم دایره خلفی

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم (bppv) شایع ترین بیماری ایجاد کننده سرگیجه می باشد. توانبخشی دهلیزی یک گزینه درمانی موثر برای بیماران با مشکلات تعادلی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان مشکلات تعادلی ناشی از bppv و همچنین تاثیر تمرینات توانبخشی دهلیزی بر کاهش مشکلات این گروه بیماران بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 بیمار بزرگسال مبتلا به bppvیک طرفه مجرای نیم دایره خلفی مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه این بیماران تحت درمان توانبخشی وستیبولار به روش epleyقرار گرفتند. تاثیر مشکلات تعادلی بر جنبه های مختلف فیزیکی، احساسی و عملکردی زندگی بیماران با استفاده از پرسشنامه dizziness handicap inventory (dhi) ودر زمان های قبل و دو ماه پس از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: میزان معلولیت ارزیابی شده بیماران قبل از درمان در حد ملایم بود. بالاترین و پایین ترین امتیازات به ترتیب مربوط به ابعاد فیزیکی و احساسی dhi با میانگین 13.58 و 6.46 امتیاز بودند. میانگین امتیازات dhi دو ماه پس از مداخله کاهش معناداری را نشان داد (p <0.001). کمترین و بیشترین میزان بهبود به ترتیب در ابعاد احساسی و عملکردی مشاهده شد. نتیجه گیری: انجام توانبخشی دهلیزی روش بسیار مفیدی در درمان بیمار بزرگسال مبتلا به bppv یک طرفه مجرای نیم دایره خلفی می باشد. با تشخیص و مداخله زودهنگام، ناتوانی تجربه شده در بیماران bppv به طور معناداری کاهش می یابد. همچنین تاثیرات منفی این بیماری بر جنبه های فیزیکی، عملکردی و احساسی مبتلایان به طور چشمگیری کمتر می شود.

The effect of vestibular rehabilitation on balance function and disability of adults with benign paroxysmal positional vertigo of posterior semicircular canals

Background and objective: Benign Paroxysmal Positional Vertigo (BPPV) is known as the most common cause of vertigo. Vestibular rehabilitation is an effective therapeutic option for patients with significant balance problems. The purpose of this study was to evaluate the degree of balance problems caused by BPPV as well as the effect of vestibular rehabilitation exercises on reducing the problems of this group of patients. Methods: In this clinical trial study, 30 patients with posterior semicircular canal BPPV were studied. All patients underwent vestibular rehabilitation therapy using Epley repositioning maneuver method. The effect of balance problem on their quality of life and handicap before and two months after the intervention was assessed using the Dizziness Handicap Inventory (DHI) questionnaire. Results: The handicap degree of the BPPV patients before therapy was at mild level. The highest and lowest scores were related to physical and emotional dimensions of DHI with values of 13.58 and 6.46, respectively. DHI scores significantly decreased following two months therapy (P <0.001). This highest and lowest improvement was observed in functional (mean change: 13.58) and emotional (mean change: 6.46) dimensions, respectively. Conclusion: Vestibular rehabilitation is a beneficial approach for adults with unilateral BPPV of posterior semicircular canals. Through early diagnosis and intervention of vestibular disorders, the disability and handicap experienced by BPPV patients will be significantly reduced. Furthermore, the negative effects of this disease on the physical, functional and emotional aspects of patients will be noticeably diminished.