مقایسه روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن با سایر روشهای فنوتیپی و مولکولی در شناسائی استافیلوکوکوس ارئوس های مقاوم به متی سیلین درنمونه های بالینی بیماران بستری دربیمارستان های آموزشی شهر اهواز

زمینه و هدف:استافیلوکوکوس ارئوس یکی از معدود باکتری های قادر به ایجاد عفونت در تمامی ارگان های بدن می باشد. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن با سایر روش های فنوتیپی و مولکولی در تعیین استافیلوکوکوس ارئوس های مقاوم به متی سیلین (mrsa) در نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان های آموزشی شهراهواز و بررسی شیوع نسبی و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی این باکتری طراحی و تنظیم گردید.     روش بررسی: تعداد 693 ایزوله استافیلوکوک از نمونه های بالینی بیمارستان های اهواز جمع آوری گردید. با استفاده از روش های فنوتیپی و مولکولی استاندارد 280 سویه به عنوان استافیلوکوکوس ارئوس جدا سازی شدند. مقایسه روش های شناسائی سویه های مقاوم به متی سیلین با استفاده ازoxacillin disk diffusion ، oxacillin screening agar، cefoxitin disk diffusion و pcr انجام شد. همچنین تست حساسیت استافیلوکوکوس اورِئوس با روش های دیسک دیفیوژن و ونکومایسین آگار اسکرینینگ نیز انجام شد.    یافته ها: از مجموع 693 نمونه، 280 نمونه به عنوان باکتری استافیلوکوکوس ارئوس تایید گردیدند. تعداد سویه های مقاوم به متی سیلین، (43.2%)121 سویه با روش دیسک دیفیوژن اگزاسیلین، (43.5%)122 سویه با روش غربالگری آگار اگزاسیلین و (43.9%)123 سویه با روش های دیسک دیفیوژن سفوکسیتین و pcr  شناسائی شدند. در تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، بیشترین مقاومت نسبت به اریترومایسین (98.3%)، سیپروفلوکساسین(97.5%)، کلیندامایسین (94.3%)، تتراسیکلین(90.2%)، جنتامایسین (83.7%)، ریفامپین(41.4%) و کمترین مقاومت mrsa نسبت به آنتی بیوتیک های تیکوپلانین(0%)، لینزولاید (0%)، ونکومایسین(0%) بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده مقاومت نسبتا بالای آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس ارئوس جدا شده از بیمارستان های مورد مطالعه می باشد. خوشبختانه مقاومت 0% نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین، تیکوپلانین و لینزولاید وجود داشت. cefoxitin disk diffusion بهترین روش در تعیین سویه های mrsa می باشد.

The Comparison of cefoxitin disk disffusion method with other phenotypic and molecular methods in identification of methicillinresistant Staphylococcus aureus in clinical specimens of patients admitted to Ahvaz educational hospitals

Background and Objective: Staphylococcus aureus is one of the few bacteria that can infect all organs of the body. The aim of this study was to evalluate the cefoxitin disk diffusion method with other phenotypic and molecular methods in the detection of methicillinresistant Staphylococcus aureus designed and adjusted in clinical specimens of admitted patients in Ahvaz educational hospitals, thereby followed by S.aureus relative prevalence and antibiotic susceptibility determination. Subjects and Methods: A total of 280 S. aureus isolates from clinical specimens were collected. Tests were performed using Cefoxitin disc diffusion, Oxacillin screening agar and Oxacillin disk diffusion methods. The PCR method was used to determine the mec A gene. Results: 0ut of a total of 693 specimens, 280 specimens were confirmed as S. aureus, 123 strains of which were detected as MRSA. The comparison of Oxacillin disk diffusion and oxacillin screening methods is indicative of 121 (43.2%) and 122 (40.6%) antibiotic susceptibilities, respectively, while isolates of MRSA were detected by disc diffusion cefoxitin and PCR 123 (43.9%). In determining the antibiotic susceptibility pattern, erythromycin (98.3%), ciprofloxacin (97.5%), clindamycin (94.3%), tetracycline (90.2%), gentamicin (83.7%) and rifampin (41.4%) were noticed. Also, low resistance to teicoplanin (0%), linzolide (0%), vancomycin (0%) was observed. Conclusion: The prevalence of methicillin resistant Staphylococci in our region was relatively high, but these strains were totally sensitive to vancomycin, teicoplanin and and linzolide antibiotics and cefoxitin disk test was the reliable method for detection of methicillin resistant Staphylococci. Keyword: Staphylococcus aureus, MRSA, Antibiotic resistance, Genotype