اثر تعامل همه جانبه بر تعاملات و رابطه اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر‌بخشی مداخله تعامل همه جانبه بر تعاملات اجتماعی و ارتباط اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم است. اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشد است و تا کنون روش‌های مختلفی جهت کاهش علایم آن ایجاد شده، در این پژوهش روش تعامل همه جانبه مورد آزمون قرار گرفته است. روش: این پژوهش به دلیل بکار گیری نمونه غیره تصادفی نیمه آزمایشی و با گروه کنترل و مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون می‌باشد. جامعه این پژوهش شامل کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم است که به وسیله نمونه گیری دردسترس از میان مراکز اوتیسم شهر اهواز مرکز نهال انتخاب و تعداد 11 کودک در گروه آزمایش و 11 نفر نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. از مقیاس درجه‌بندی اوتیسم گیلیام (گارس) جهت اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش استفاده‌شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از روش‌های آماری توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و به منظور بررسی اثر بخشی مداخله از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته ها روش تعامل همه جانبه بر بعد تعامل اجتماعی موثر است ولی بر بعد ارتباط موثر نبود. بعد ارتباط عمدتا کاربرد زبان را در بر می گیرد و حوزه اختصاصی تری نسبت به تعامل به طور عام است بنابراین اثربخشی این روش بر تعامل اجتماعی تایید شد ولی بر ارتباط اجتماعی مورد تایید قرار نگرفت.

The effect of intensive interaction intervention on the social interactions and communication of children with autism spectrum disorder

Abstract Background and objects: Autism spectrum disorder is one of the disorders of growth, and so far, different methods have been developed to reduce its symptoms. In this research, the method of intensive interaction has been studied. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of intensive interaction intervention on social interactions and communication of children with autism spectrum disorder. Method: This study is due to the use of a nonrandomized, semiexperimental with control group and pretest, posttest. The population of this study included children with autism spectrum disorder that was selected by available sampling among the centers of autism in Ahvaz, Iran, and 11 children were randomly assigned to both experimental and control groups. The Gilliam Autism Scale (Gars) was used to measure the variables of the research. To analyze the results, descriptive statistics including mean and standard deviations of scores were used and the covariance analysis was used to control the interventional variables in the pretest. Conclusion: According to the findings, the method of interactive interaction is effective on the social interaction dimension, but it is not effective on the communication. communication mainly involves the use of language and is more specific than interaction in general. Therefore, the effectiveness of this method was confirmed on social interaction but was not confirmed by social communication. Kay words: autism, intensive interaction intervention, social interaction, communication