بررسی میزان بقای 1، 5 و 10 ساله بیماران پیوند کلیه و گرافت در خوزستان بین سال های 1387 تا 1397

زمینه وهدف: پیوند کلیه درمان انتخابی در بیشتر بیماران با بیماری کلیوی مرحله آخر (esrd) است. میزان بقای بیمارو گرافت موضوع مهمی در این بیماران است و نتایج آن در مراکز مختلف دنیا متفاوت است. هدف: تعیین میزان بقای بیماران و گرافت بعد از پیوند کلیه در طول یک دوره د10ساله در بیماران پیوند کلیه در استان خوزستان، ایران. روش کار:در این مطالعه, تمام دریافت کنندگان پیوند کلیه شامل 275بیمار(8 تا 70سال) بین سالهای 1387تا 1397 که پرونده آنها در بیمارستان گلستان اهواز موجود بود وارد مطالعه شدند. از آنالیز کاپلان ماییر برای تعیین میزان بقا و مدل رگرسون کاکس برای تعیین میزان خطر استفاده شد. نتایج: میزان بقای1 ساله بیمارو گرافت 95.8% و97.6% بود. میزان بقای 5 ساله بیمار و گرافت90.4% و96.3%و میزان بقای 10 ساله بیمار و گرافت 88.2%و95.2%بود. ابتلا به دیابت ارتباط معناداری با میزان بقای بیماران پیوند کلیه داشت (0.0001=p) و انجام دیالیز قبل از پیوند با میزان بقای گرافت مرتبط بود (0.025=p). در این مطالعه میزان بقا مستقل از نوع اهدا کننده و مشخصات دریافت کننده بود(2.86=or؛ ci95%: 1.26 – 0.50 ؛ 0.012=p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد میزان بقای 1، 5 و 10 ساله بیمار و گرافت در بیماران تحت پیوند کلیه در مرکز پیوند کلیه خوزستان مناسب بوده و نسبت به میزان بقا در سال های گذشته بهبود قابل توجهی را نشان می دهد. دیابت پیش بینی کننده مهم میزان بقا در دریافت کنندگان پیوند کلیه است این مساله برای افزایش میزان بقا باید در نظر گرفته شود.

Evaluation of patient survival and graft in 1, 5 and 10 years after kidney transplantation in Khouzestan between 20082018

Background: Kidney transplantation is a treatment of choice in most of the patients with endstage of renal disease (ESRD). The patient and graft survival rates are important issues for these patients and results are different in various centers throughout the world. Objective: To determine the patient and graft survival rate after kidney transplantation during a period of 10 years among transplanted patients in Khouzestan Province, Iran. Materials and Methods: In this study, all recipients of kidney transplantation including 275 patients (age 870 years) between 2008 and 2018 who had records in Golestan Hospital, Ahvaz, Iran, were included. KaplanMeier method was used to determine the survival rate and Cox regression model to define the hazard ratio. Results: The oneyear patients and graft survival rates were 95.8% and 97.6% ,the fiveyear patient and graft survival rates were 90.4% and 96.3% and tenyear patients and graft survival rates were 88.2% and 92.5% respectively. The incidence of diabetes was significantly associated with the patient survival rate(P=0.0001) and pretransplant dialysis was associated with graft survival (P=0.025). In this study, the survival rate was independent of the type of donor and recipient characteristic (OR=2.86; CI: 1.266.50; P=0.012). Conclusion: Results of this study demonstrated that 1, 5 and 10year patients and graft survival rates were appropriate in the kidney transplant center of Khuzestan and shows remarkable improvement over the past years. Diabetes was a significant predictor of survival in recipients of kidney transplantation and this issue should be considered in order to increase the survival.