بررسی خاصیت تجمع‌پذیری و ضد اتصالی سویه‌های منتخب پروبیوتیکی و نانو ذرات سلنیوم با گونه‌های بالینی و استاندارد پاتوژن‌های شاخص

زمینه و هدف: اتصال میکروارگانیسم‌ بیماری‌زا به سطح سلول‌ اولین گام در ایجاد عفونت است. تحقیق حاضر در راستای معرفی ماده زیست محیطی و جایگزین آنتی‌بیوتیکی که مانع از اتصال و شروع روند بیماری شود، انجام گرفت. روش‌ بررسی: مطالعه حاضر در طول 3 دوره آزمایشی انجام گرفت. جدایه‌های بالینی باکتری اشرشیاکلی و مخمر کاندیدا آلبیکنس از ایستگاه تحقیقاتی خلعت‌پوشان دانشگاه تبریز و سویه استاندارد آن‌ها از سازمان پژوهش‌های علمی ایران تهیه شد. اثرات تجمع‌پذیری تیمارهای آزمایشی با هر دو گونه اشرشیاکلی و کاندیدا آلبیکنس به روش کولادو بررسی و به صورت درصد بیان گردید. همچنین فعالیت ضد اتصالی آن‌ها با استفاده از روش میکروتیترپلیت انجام و به صورت درصد کاهش اتصال محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین میانگین تجمع‌پذیری با 74.68 درصد مربوط به تیمار پروبیوتیک +نانوسلنیوم با گونه استاندارد کاندیدا آلبیکنس و کمترین درصد تجمع‌پذیری با میانگین 39.32 درصد مربوط به تیمار نانوسلنیوم با گونه بالینی اشرشیاکلی بود (p<0/05). ارزیابی توان ضد اتصالی نیز حاکی از آن بود که به جز تیمار پروبیوتیک روی گونه بالینی کاندیدا آلبیکنس، تفاوت معنی‌داری در سایر تیمار‌ها روی هر یک از گونه‌های اشرشیاکلی و کاندیدا آلبیکنس مشاهده نشد (p>0/05). همچنین بیشترین میزان حساسیت مربوط به گونه استاندارد و کمترین حساسیت متعلق به گونه بالینی عوامل بیماری‌زا بود. نتیجه‌ گیری: تمامی ترکیبات آزمایشی در این تحقیق توانایی مناسبی برای مولفه‌های تجمع‌پذیری و ضد اتصالی با گونه‌های بیماری‌زا داشتند. با این وجود پروبیوتیک+نانوسلنیوم از میانگین نسبی بالا و متعادلی برای هر سه دوره آزمایشی برخوردار بود. لذا می‌توان از آن جهت پیشگیری بیماری استفاده نمود.