مقایسه اثر تکلیف شناختی بر کنترل وضعیتی پویا در افراد مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا. تطابق یافته و سالم.

زمینه و هدف: برخی افراد بعد از پیچ خوردگی سمت خارجی مچ پا، بدون ایجاد بی ثباتی به فعالیت های سطح بالا برمی گردند، که به آن ها تطابق یافته گفته می شود. بررسی تفاوت های این گروه با افراد مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا به شناسایی عوامل اثر گذار بر ایجاد بی ثباتی کمک می کند. هدف مطالعه حاضر، مقایسه اثر تکلیف شناختی بر کنترل وضعیتی پویا در افراد مبتلا به بی ثباتی، تطابق یافته و سالم بود. روش بررسی: 42 فرد در سه گروه مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا، تطابق یافته و سالم قرار گرفتند. بررسی کنترل وضعیتی با و بدون تکلیف شناختی، توسط سیتم ثباتی بایودکس انجام گرفت. به منظور تعیین تعامل گروه در تکلیف شناختی از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر استفاده گردید. یافته ها: تعامل گروه در تکلیف شناختی برای دو شاخص ثبات مجموع (p<0/05) و داخلی_خارجی (p=0.005) معنادار بود. در گروه مبتلا به بی ثباتی با اضافه شدن تکلیف شناختی هر دو شاخص افزایش می یابند (p<0/05). در حالی که، در افراد تطابق یافته در حالت تکلیف دوگانه شاخص ثبات مجموع کاهش پیدا می کرد (p=0.004). نتیجه گیری: نیازهای توجهی بر روی کنترل وضعیتی افراد بعد از اولین پیچ خوردگی تاثیر گذار می باشد. بنابراین نحوه پاسخگویی به اغتشاشات شناختی، به عنوان یک عامل مهم در زمینه افتراق بین گروه مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا و تطابق یافته و بررسی مکانیسم های تطابقی بعد از اولین پیچ خوردگی حائز اهمیت می باشد.