اثر تمرین اینتروال شدید و ورزش هوازی بر محتوی پروتئینی serca2a و فسفولمبان در عضلات تندانقباض و کند‌انقباض موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: کنترل میزان کلسیم سیتوزولی به دلیل نقش عمده انقباض عضلانی به دقت صورت می گیرد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تغیرات serca2a، اصلی ترین انتقال دهنده کلسیم، و pln ، پروتئین مهاری آن، با تمرین ورزشی بود. روش بررسی: 18 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار در سه گروه تمرین ورزشی هوازی(aet)، تمرین اینتروال شدید(hiit)، و کنترل(co) قرار گرفتند. گروه aet و hiit به ترتیب با سرعت های، 12 تا 15، و 25 تا 30 ، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته بر روی تردمیل دویدند. در پایان عضله بازکننده طویل انگشتان(edl) و عضله نعلی(sol) خارج شد و محتوی پروتئین های serca2a و pln با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. آزمون آنالیز واریانس یک راهه، آزمون t استودنت مستقل، و آزمون آنالیز واریانس دوراهه در سطح معنی داری (0.05=α) برای تحلیل آماری استفاده گردید. یافته ها: از نظرمحتوی پروتئینی serca2a بین عضلات edl و sol گروه کنترل(0.001=p) و گروه aet (0.030=p) تفاوت معنی داری وجود داشت. اما تفاوت محتوی پروتئینی pln بین عضلات edl و sol تنها در گروه aet معنی داری بود(0.007=p). به علاوه، بین گروه های کنترل، aet و hiit از نظر محتوی serca2a (0.046= p) و pln (0.006= p)اختلاف معنی دار بود. همچنین، بین شدت تمرین و نوع تار عضلانی بر محتوی پروتئینی serca2a (0.042= p ) و محتوی پروتئینی pln (0.008=p) اثر تعاملی معنی داری مشاهده گردید. نتیجه گیری: برای دستیابی به عملکرد بهینه عضلانی، به ویژه عوامل موثر بر انتقال کلسیم، در نظر گرفتن همزمان نوع تار عضلانی و شدت تمرین متناسب با آن ضروریست.