اثربخشی زوج‌درمانی تلفیقی مبتنی بر پذیرش بر سازگاری و امید زوج‌های با همسر دارای علائم شخصیت وسواس(Ocpd)

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش بر سازگاری و امید زوج‌ها با همسر دارای علائم شخصیت وسواس است. روش‌شناسی: جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین دارای علائم اختلال شخصیت وسواس تهرانی مراجعه‌کننده به دفتر معاونت فرهنگی اجتماعی منطقه 15 شهرداری بخش مشاوره، شهر تهران که تا سال 1395 حداقل یک سال از زندگی مشترک آن‌ها گذشته است. از افراد مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر تهران 20 زوج که تمایل به شرکت در پژوهش را داشتند، به‌صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌ی سازگاری زناشویی اسپانیر (1990)، پرسشنامه امید به زندگی هرث (1999) و پرسشنامه وسواس فکری عملی مادسلی (هاجسون و راکمان،1997) است که توسط آزمودنی‌ها در دو مرحله (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) تکمیل شدند. گروه آزمایش 12 جلسه برنامه آموزشی زوج‌درمانی تلفیقی مبتنی بر پذیرش را دریافت کرد. یافته‌ها: نهایتا داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل نشان می‌دهد که زوج‌درمانی تلفیقی مبتنی بر پذیرش بر سازگاری و امید زوجین دارای همسر اختلال وسواس موثر بوده است (p<0/001). بحث و نتیجه‌گیری: لذا می‌توان از این زوج‌درمانی در دادگاه‌های خانواده و سازمان بهزیستی برای بهبود روابط زوجین بهره برد.

Investigation into the effectiveness of Acceptance based integrative therapy on marital compatibility and hope in couples diagnosed with Obsessive–compulsive personality disorder (OCPD)

Goal: The aim of this study was to investigate the effectiveness of the acceptance therapy integrative approach on compatibility and hope in couples diagnosed with Obsessive – compulsive personality disorder (OCPD). Method: The statistical population of this study were couples in which one or both partners were diagnosed with OCPD. For the purpose of this study, 20 couples (N=40) with the inclusion criteria were selected through convenience sampling and were equally and randomly assigned intro two groups of experimental and control group (N=20). Participants in both groups were administered two questionnaires as pretest including, (1) Spenery’s marital adjustment questionnaire (1990) and (2) Herth’s life expectancy questionnaire (1999), Revised: screening for marital discord. While the participants in control group received no treatment in waiting list, the couples in the experimental group participated in a twelve session two hours each – ACTbased integrative psycheducational course delivered once a week. After the final session both groups were administered the questionnaires as posttest. Results: The Data was analyzed using Covariance analysis the result of which shows that experimental treatment was effective on improving compatibility and hope in the participants (P<0.01). Conclusion. The finding of this study has some insights for researchers and reactionaries in the field of clinical psychology and family counseling.