تعیین اثر تغییر فاصله چشمه تا پوست بر درصد دوز عمقی در درمان آیزوسنتریک در پرتودرمانی با فوتون 6mv

زمینه و هدف: یک روش محاسبه دوز در پرتودرمانی، استفاده از درصد دوز عمقی (pdd) است. pdd، با افزایش فاصله چشمه تا سطح (ssd) ، با قانون عکس مجذور فاصله تغییر می کند. در شرایط بالینی، بایدssd  استاندارد را به مقداری که در عمل به کار می رود، تبدیل کرد. لذا در این پژوهش یک فاکتور جدید جهت محاسبه pdd وابسته به ssd پیشنهاد می شود. روش بررسی: از شتاب دهنده الکتا کامپکت برای فوتون های ایکس6 مگاولتاژی، فانتوم scanditronix blue با ابعاد 50×50×50cm3 و دو اتاقک یونساز با حجم حساس0.13cc استفاده شد. pdd برای میدان های 8×8, 10×10، 6.4×6.4 در ssd های 80 و100 سانتیمتر به طور جداگانه دوزیمتری شد. ks0 و ks به ترتیب پراکندگی کلیماتور را برای میدان درssd استاندارد وssd جدید به حساب می آورند. نسبت ks0 و ks برای اصلاح رابطه ماینورد اعمال شد. یافته ها: با اصلاح فاکتور ماینورد، برای میدان های 8×8, 10×10 ، pdd با دقت بیشتر محاسبه شد. اما برای میدان 6.4×6.4 بهبود محاسبه pdd در عمق های حدود منطقه بیلدآپ مشاهده شد. نتیجه گیری: روش فاکتور ماینورد برای میدان های کوچک که پراکندگی کلیماتور در آنها کم است، قابل استفاده است. اما، برای عمق ها یا ssd های بزرگ، می توان با به کاربردن روش ماینورد تصحیح شده، دقت محاسبات pdd را برای  ssdهای مختلف افزایش داد.