اقامت غیر ضروری بیماران در بیمارستان‌های ایران: مرور نظام مند و متاآنالیز

زمینه و هدف: اقامت غیر ضروری بیماران در بیمارستانها منجر به کاهش بهره وری بیمارستانها و افزایش هزینه های نظام سلامت می شود. هدف این پژوهش سنجش میزان اقامت غیر ضروری بیماران در بیمارستان های کشور بوده است. روش بررسی: این پژوهش با روش مطالعه مروری منظم و متاآنالیز انجام شد. کلیه مقالات مرتبط با سنجش متوسط اقامت نامناسب بیمار در بیمارستان‌های ایران منتشر شده در بازه زمانی (13851396) در 8 پایگاه داده‌ای جستجو، جمع‌آوری و ارزیابی کیفیتی شدند. در نهایت، تعداد 13 مقاله با استفاده از نرم افزارcomprehensive metaanalysis تحلیل شدند. نتایج: در این مطالعه، میزان بروز متوسط اقامت نامناسب در بیمارستان‌های ایران 5.4 درصد (11.42.4درصد: حدود اطمینان 95%) به دست آمد. بیشترین میزان متوسط اقامت نامناسب بیماران در تهران در سال 1394 با 49.0 درصد 62.535.7 درصد: حدود اطمینان95%) و کمترین میزان متوسط اقامت نامناسب بیماران در شیراز در سال 1389 با 0.5 درصد (1.10.2درصد: حدود اطمینان95%) به دست آمد. عوامل مربوط به بیمار، پزشک و بیمارستان منجر به بروز متوسط مدت اقامت نامناسب بیماران در بیمارستان شده است. متوسط اقامت نامناسب به ترتیب منجر به افزایش هزینه، افزایش زمان انتظار سایر بیماران و کاهش کیفیت خدمات شده بود. مهم‌ترین راهکارهای کاهش مدت اقامت نامناسب، اصلاح نظام بیمه و شیوه پرداخت، گسترش خدمات سرپایی و اصلاح عملکرد سیستم ارجاع بیماران بود. نتیجه گیری: میزان متوسط اقامت نامناسب بیماران در بیمارستان‌های ایران تقریباً بالا است. بنابراین، سیاستگذاران و مدیران نظام سلامت باید اقدامات جدی به منظور کاهش میزان بروز متوسط اقامت نامناسب در بیمارستان‌ها بکار گیرند.

Patients’ unnecessary length of stay in Iran: A systematic review and metaanalysis

Abstract Background and Aim: Decreasing inappropriate length of stay can improve hospital efficiency. The aim of this study was to evaluate patients’ inappropriate length of stay in Iranian hospitals. Materials and Methods: This study was conducted using a systematic review approach. Eight electronic databases and search engines were searched using appropriate key words. Bibliography section of the retrieved papers and related journals were also searched for papers that were not yet indexed in the data bases. All retrieved papers were assessed using a valid checklist before analysis. Finally 13 empirical studies were reviewed. Data were analysed by using Comprehensive MetaAnalysis software. Results: The overall incidence of average inappropriate length of stay of Iran hospitals was 5.4 % (95% Cl 2.4%11.4%). The highest inappropriate length of stay was recorded in Tehran in 2015, 49% (95% Cl: 35.7%62.5%) and the lowest inappropriate length of stay was found in Shiraz in 2010, 0.5% (95% Cl: 0.2%1.1%). Significant statistical correlation was observed between inappropriate length of stay and year and sample size (p<0/05). Hospital, Patient demographic, and physician factors were most reasons of inappropriate length of stay in hospital, respectively. Conclusion: the use of models, techniques and also training of employees, patients and their families can decrease inappropriate length of stay in hospital. Moreover, it has economic benefits for hospital.