مقایسه اثربخشی داروهای ایبوپروفن، ناپروکسن و سولینداک در کنترل درد پس از درمان ریشه

زمینه و هدف: درد بعد از درمان اندودنتیک یکی از مشکلات اصلی هم برای بیمار و هم پزشک می‌باشد. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی ضددرد دوز منفرد سه داروی خوراکی ایبوپروفن، ناپروکسن و سولینداک در مدیریت درد پس از درمان کانال ریشه (rct) می باشد. روش بررسی: این مطالعه کنترل شده تصادفی به صورت سه سوکور بر روی 100 بیمار با پالپیت برگشت‌ناپذیر انجام شد. بیماران به طور تصادفی به چهار گروه 25نفره تقسیم شدند: گروه کنترل، دارونما دریافت کردند و سه گروه مداخله، یک دوز منفرد ایبوپروفن (mg 400)، ناپروکسن (mg 500) یا سولینداک (mg 200) را 30 دقیقه قبل از درمان ریشه دریافت کردند. شدت درد براساس مقیاس آنالوگ بصری (vas) در زمان‌های 0، 3، 6، 12، 24، 36 و 72 ساعت بعد از درمان روتین کانال ریشه ارزیابی شد. یافته‌ها: نمرات شدت درد بلافاصله بعد از درمان بین گروه‌های کنترل و مداخله اختلاف معنی داری نداشت. شدت درد در زمان‌های 3، 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل در گروه‌های درمانی به طور معنی داری کمتر از گروه پلاسبو بود (0.001=p). در زمان‌های 3 و 6 ساعت بعد از درمان اثربخشی ایبوپروفن به طور معنی داری بهتر از ناپروکسن و سولینداک بود (0.05>p). اثر ضددرد ناپروکسن و سولینداک در تمام زمان‌های مورد بررسی مشابه بود. نتیجه‌گیری: تجویز دوز منفرد خوراکی ایبوپروفن، ناپروکسن و سولینداک قبل از درمان باعث کاهش درد بعد از rct می‌شود. اما پیش درمان با ایبوپروفن در 6 ساعت اول بعد از درمان اندودنتیک موثرتر از ناپروکسن و سولینداک می‌باشد.